Cübbeliler fetvayı verdi: 'Pokemon çocuklara zararlıdır'. RTÜK de kanala cezayı kesti. Bunlar ya bilim nedir bilmiyor ya da hiç sopa yememiş

POKEMON GİBİ UÇMAK
Daha fazla ilerlemeden duralım ve bir köşe yazarına kulak verelim. Şöyle cümleler geçiyor yazısında: "(...) 'Pokemon gibi uçuyoruz' diye kendilerini patır patır balkonlardan attıkları bir çağda (...) Pokemon çılgınlığı tam bir hastalığa dönüştü (...) En rezil olanı da, hemen her gün gösterilen Pokemon çizgi filmleri (...) Ve çocuklar üzerinde gerçekten olumsuz etkileri olmalı (...) Çocuk ruh sağlığı hekimlerinin bir kurulu, Pokemon çizgi filmlerinin çocuklar açısından ciddi sakıncalar taşıdığını belirtmiş (...) Doğrusu ilk kez Bakan Durmuş ile aynı şekilde düşünüyor ve söylenenlere katılıyorum (...)" (Türker Alkan, Radikal, 26 Kasım)

Takıma bakın: Raporu hazırlayan bilim adamları... Raporu yorumlayan profesör... Daha iyisi can sağlığı! Bunları görünce sanırsınız ki bilim dile geldi, bize hakikati öğretiyor.

Ne gezer! Bütün bu laflar sadece hurafe! Modern hurafe. Bilim maskesiyle dolaşan boş inanç. Özetle palavra.

"Peki sen nereden biliyorsun, niye koskoca bilim adamlarına değil de, senin gibi bir gazeteciye kulak verelim" diyeceksiniz... Anlatayım:

Söz konusu bilim adamlarının zihninde şöyle bir sahne var: "Çocuk Pokemon'u izliyor... Pokemon kahramanları uçuyor... Ben de uçarım, diye düşünüyor.. Ve kendini balkondan atıyor..."

Burada çizgi film "neden", bazı çocukların etkilenerek atlaması ise "sonuç"tur.

Zaten baksanıza, Türker Alkan'ın da yazmış, balkondan atlayıp ölümden dönen çocuk da öylesine etkilenmiş ki, "İyileşince tekrar Pokemon gibi uçacağım" demiş.

Bütün deliller toplanmış durumda yani. Suçlu belli. Hemen yargılayıp, infaz edelim.

* * *

Hayır! Külliyen yanlış!

Eğer Pokemon'un çocuklar üzerinde böyle etkisi olsaydı öyle üç beş değil; binlerce, onbinlerce çocuk kendini atardı balkonlardan. Kitlesel çocuk rahatsızlıkları ile karşılaşırdık. Ortalık birbirine girerdi!

Peki niçin böyle olmuyor? Çünkü ortada bir neden-sonuç ilişkisi yok. O halde soru şu: Böyle bir neden-sonuç ilişkisi yoksa, örneğin o çocuk nasıl oluyor da, "Yine Pokemon gibi uçacağım" diyor?

Şöyle: Yetişkinlerin de, çocukların da izledikleri ya da okuduklarıyla ilişkisi neden-sonuç biçiminde yürümez. Burada olup biteni ancak "ilham alma" biçiminde tarif edebiliriz.

Gün batımını izleyen şair, bir şiir yazabilir. İlham almıştır. Ancak ona bu şiiri yazdıran gün batımı değildir.

Aynı biçimde dizi filmle bir kadının kendini apartmanın tepesinden atışını izleriz. Ondan sonra iki üç kadın benzeri biçimde ihtihar edebilir. Burada dizi filmin o sahneleri "neden" değildir. Ortada zaten sorunlu, bunalımlı, bu hayatı sürdüremeyen, gerilimlerin üstesinden gelemeyen, baskılar altında ezilen ya akıl hastası kadınlar vardır. Dizideki sahne onlara ilham verir ve dama çıkarlar. Eğer dizide atlama değil de uyku hapı içme sahnesi olsa, onu taklit edeceklerdir. Mesela eskiden modaydı, intihar edecekler Sarayburnu'ndan atarlardı kendilerini.

Aynı reklamlarla olan ilişkimiz gibi... Binlerce reklam izliyoruz ama maddi ya da manevi olarak gereksinim duyduğumuz ürünleri alıyoruz. Eğer reklamların tüketim üzerindeki etkisi "neden-sonuç" biçiminde olsaydı marketler yağmalanırdı!

TARKAN'A DA TAKMIŞLARDI
Bugün Pokemon için söylenenler; eskiden Batman, Teksas, Superman, Tommiks, Tarkan Malkoçoğlu filan için söylenmişti. Hızlı kentleşme, aile bağlarının gevşemesi, gelenekle modernliğin çatışması gibi gerçek sorunlar yerine, kurgu kahramanları suçlu ilan etmek boş inançtan, hurafe üretmekten başka bir şey değil.

* * *

"Bunlara kalsa çocukların sadece Kemalettin Tuğcu okuyup, Ayşecik-Ömercik filmleri seyretmesi gerek..." diyeceğim ama o da yanlış olacak:

Çünkü RTÜK saltanatını sürdürmek için yeni düşmanlar, yeni tehlikeler üretmek zorunda. Yani işe yarıyormuş, halkı ahlakını, çocukların sağlığını koruyormuş gibi yapmaları gerek. Mimar Frank Lloyd Wright'ın dediği gibi TV'nin aslında "gözler için çiklet" olduğu fikrine önce onlar karşı çıkıyor. TV'yi ciddiye almak ve aldırmak zorundalar. Aksi halde maaşlar, koltuklar, forsları, makam otomobilleri gider...

Çaktınız değil mi?

Emre Aköz

emreakoz@sabah.com.tr