Deli mi yurttaş mı?

HABERİ bir gazetede okudum, 54 yaşındaki İstanbul hemşehrisi Şakir Güneş'in tutkusu, "ülkenin ayağı" adını verdiği demiryolları imiş. Bir otomotiv şirketinde kalite kontrolörü olarak çalışan Şakir Bey, beş yıl önce rayların üzerinden geçerken vida ve traverslerin çürüdüğünü farketmiş. O zamandan beri haftasonu tatillerini rayları, vagonları kontrol ederek geçiriyormuş. Gevşemiş vidaları tek tek sıkıyor, gördüğü çürüme ve aksaklıkları rapora döküp ilgililere gönderiyormuş. Şakir Bey'in amacı elbette ki, tek tabanca tüm İstanbul'un demiryolu şebekesini "kesintisiz bakım ve onarım altında tutmak" değil. O, bu çabasıyla bir simge olmak, ilgililere "demiryollarını ihmal etmeyin; koruyun" mesajını vermek istiyor.

ÇAĞDAŞ batılı ülkelerde saygı gören bu tür çabalara bizde pek anlayış gösterilmez. Ya "Senin üstüne vazife mi yahu? Sen kendi işine baksana" diye kızılır, ya da "Vah vah; adamcağız kafayı üşütmüş" diye, dalga geçmeyle karışık acınır.

OYSA özellikle İstanbul'da, o kadar çok "ömür törpüsü çarpıklık" var ki. Pis, bakımsız banliyö trenleri, otobüsler, vapurlar, minibüsler... Çöp yığınlarına gömülmüş parklar, yeşil alanlar... Yerlere tüküren saygısızlar... Caddeleri sokakları geçilmez hale getiren çamurlar çukurlar... Daha neler neler.

ŞAKİR Bey gibiler çoğalıp ilkelliklerin üstüne gitse, yetkilileri uyaran ses "gür ve etkili bir koro"ya dönüşse, bunun adı "delilik"mi olur; yoksa "yurttaşlık bilincinin yerleşmesi" mi? Karar sizin.