İlk kez doğuyormuşçasına, kıl inceliğinde yeni bir ay gökyüzünde... Köyceğiz gölü kıyısındaki ağaçlıkların hemen üstünde...
İki hafta geçti Köyceğiz'de. Artık yine dönüyoruz bizim mahut Göztepe'ye...
Emekli jimnastik öğretmeni Türkan hanım da gerilerde kalacak, sevgili Arap Hoca da, Çevre Koruma'yla ilgili olarak Köyceğiz kanalizasyonunun yapımında danışmanlık yapan Alman firmasının Proje Müdürü Yüksek Mühendis Harmut Beck de, aynı projenin üst düzey yöneticisi Latif Bey de, her işimize koşan "özel müsteşar" Mehmet Çulhacı da...
Ankara'daki egemenlerin hep aynı plağı çalıp duran taşlaşmış görüntüsü altında; usul usul o kadar çok şey değişime dönük duruyor ki Türkiye'de...
Örneğin saydamlık projektörleri, ilk kez Süleyman Bey'e doğru da dönüverdi...
Ya Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer'in kişiliğinde, Meclis kürsüsünden de ortaya çıkan "Hukuk kriterleri"...
Sezer, "yasalar, yönetilenler içindir; yönetenler yasalarla bağımlı değildir" anlayışı değişmeli, diyor. Ve bu anlayış yüzünden yönetici olma sevdasına tutulanlar arasındaki kavgaların büyüyüp gittiğini belirtiyor.
Bir Cumhurbaşkanı Meclis kürsüsünden ilk kez belirtiyor Türkiye'nin bir türlü değişmeyen ve aslında bir padişahlık kopyası olan oligarşik yapısını...
Üstlerine şahmerdan düşmüş gibi şaşırıp kalan politikacılardan sesler yükseliyor:
- Hukuk ayrıdır, politika ayrı...
Sormak gerekir:
- Politika nerelerde ayrılıyor hukuktan?
Faili meçhul 17 bin cinayetin görmezlikten gelinmesinde mi; politikacı inisiyatifiyle köşe döndürülen yandaşlar konusunda mı; yoksa ulusal gelir paylaşımındaki adaletsizlikde, Tanzania'nın bile gerisinde kalmış olmakta mı?
Evet, açık seçik ve net ortaya koymak gerekir:
- Politika nerelerde ayrılıyor hukuktan?
Galatasaray takımı, Ankara egemenlerinin iradesi dışında evrensel bir boyut kazanmada...
Size belki tuhaf gelecek ama, alttan alta Köyceğiz bile öyle..
Paparazzi dışı durmuş oturmuş; gerek Alman, gerek İngiliz, gerek Hollandalı dostlar; doğal ve tarihi özellikleriyle, kolay kolay rastlanmayacak bir yöre olan Köyceğiz'de, bahçeli tatil evleri ediniyorlar..
Örneğin Yüksek Mühendis Harmut Beck'in, otantik bir zerafet örneği olan kayınvalidesi Helga; Hannover'de oturduğu ve İstanbul'u hiç bilmediği halde; canı çekince torunlarını görmek için, uçakla iki saatte Köyceğiz'e geliveriyor.. Binbir ayak bir yerde olmayan sakin, düzgün ve bir hayli de bakımlı göl kıyılarında, dilerse yürüyüşler yapıyor, dilerse bisiklete biniyor. Bize de eliyle yaptığı enfes Alman kekleri ikram etti...
Genellikle paparazzi tipi tatilciliğe alışık bizimkiler... Bir de İsviçre tipi; Güney Fransa'da "Provence - Petite Cote" tipi; sakin, sessiz, ama kaliteli bir tatil anlayışı vardır... Köyceğiz yöreleri daha çok ikincisine dönük... Ve Avrupa merkezleriyle hem iki saat mesafede, hem de çok daha ucuz..
Otuz yıla kalmaz özel helikopter alanları da başlar açılmaya oralarda.
Globalleşme sürecinin değişim dinamiğine karşı, Ankara egemenlerinin beylik klişeler içindeki taşlaşmışlığı, ne kadar dayanabilir ki?
Yeni doğan bebekler, evrenseli yaşamaya başlayacaklar otuz yaşlarına geldiklerinde... Politikacılığın ikinci sınıf bir uğraş olduğu daha çok çıkmaya başlayacak ortaya... Meslek dışı kişilerin, pratik zeka ile köşe dönme ihtirasındaki, eski "altın arayıcıları"nı anımsatan hasta tutku, gitgide anlamsızlığa düşecek...
Mesafeler daha da kısalacak; sınırların keskinliği esnekleşecek; toplumlar kaynaşacak ve şimdikinden çok daha güzel bir evrensellikte yaşayacak gelecek kuşaklar...
Dünya Bankası dahi son raporunda, Türkiye'nin kendi gerçekleriyle artık yüz yüze gelmesini öneriyor... Türkiye'nin gösterilmeyen gerçeklerine Dünya da artık sessiz kalmamak niyetinde sanki...
Ankara egemenleri değişmese de, alttan alta bir şeyler değişiyor Türkiye'de de... Enseyi karartmamak gerek...
