Geldiğimizden beri harika giden havalar bozmuş.. Bozulmak için bizimkilerin bozulmasını beklemiş sanki..
Madalyalar bekliyorlardı ya hani.. Ben beklemiyordum açıkçası.. "Umuda kapılmayın sonra fazla üzülürsünüz" diye dolanıp duruyordum.. Dört sıklette mindere çıktık, dördünde birden elendik.. Elenirsin spor bu.. Ama bir şey yapmadan, yalnız itişip kakışarak vakit geçirip elenirsen, sapır sapır dökülürsen, ortaya güreşin "G"sini koyamazsan, ayıp olmaz mı?
Hem de bizim ülkemizde en çok para ayrılan, her dediklerine "He" denen güreşte..
Ben böyle bir rezalet görmedim..
Çocukların hocası yok.. Eloğlunun köşesinde iki adam yırtınıyor taktik vermek için.. Bizim köşeye bakıyorum.. Mindere yaslanmış, ben nasıl seyrediyorsam öyle seyrediyorlar.. Zerre katkı yok.. Zavallı Hakkı bir ara son bir ümitle köşesine baktı, hocasından birşeyler kapabilmek için.. Adamlar ölü gibi.. Hocasını böyle gören güreşçinin kazanmasına imkan var mı?..
Sapunov'un mirası Dünya Şampiyonu bir güreş takımımız vardı.. Sapunov'u kovduk.. O mirası yiye yiye bitirdik. Dünyanın en büyük hocasını niye kovduk?.. Güreşte neler oluyor?..
Ahmet Ayık'ın yanına oturdum.. "Bunları yazılmamak kaydı ile anlatıyorum" dedi.. Korkunç şeyler anlattı.. Sanırım Spor Bakanı Fikret Ünlü'ye de anlatmıştır.. Bunları dönüşte uzun uzun konuşacağız. Şimdi gurbet ellerde yeni bir tatsızlık yaratmayalım.
Şunu söyleyeyim, şimdilik.. Eğer bu ülke güreşe devam edecekse, A'dan Z'ye herşey değişmeli.. Aslında sporda A'dan Z'ye her şey değişmeli ya..
Dünyanın hangi boksörü 40 saniye kala 7-2, 3 saniye kala 8-6 galipken maç kaybeder?.. Maçı satmak istesen yapamazsın.. Nurhan Süleymanoğlu öyle kaybetti işte.. Kaybederken, köşesindeki hocası uyuyordu onun da.. "Yahu bu nasıl hoca?" diye yırtınıyorum..
Hasan Sarıçiçek anlattı.. Bir gün evvel takımca gelmişler boksa.. Sonra Nurhan'ı orda bırakıp köye dönmüşler.. Hasan bakmış Nurhan bir köşede ağlamaklı tek başına.. "Beni burada bırakıp gittiler" demiş, Nurhan.. Kendi ifadesine göre, bir saygısızlık yapmış hocasına.. O da kızmış, küsüp gitmiş.. Kızgınlık ertesi gün de devam ediyor olmalı ki, Sefa Nar, hiç yardım etmedi Nurhan'a ve böylesine aptalca yenilmesine resmen göz yumdu..
Oysa boksörler, en iyi hazırlanmış takım gibi görünüyorlardı bana da, herkese de..
Nuyan Ağabey de, Kenan da, ben de ayni fikirdeyiz..
Olimpiyatlara artık ahı gitmiş, vahı kalmışları tekrar tekrar getirmenin anlamı yok.. İlle de katılmaksa amaç, hiç değilse umut veren gençleri getirelim, tecrübe kazansınlar..
Asıl önemlisi.. Türkiye'de sporun geri kalmışlığı tüm çıplaklığı ile çıkıyor ortaya..
Dünyada gözde spor üç.. Atletizm, yüzme, jimnastik.. Yokuz..
Dünyada gözde takım sporları da üç.. Futbol, basketbol, voleybol.. Yokuz..
Yani dünyanın izlediği sporların hiç birinde yokuz..
Nerede varız?. Birbiri ardına gelen doping rezaletleri yüzünden Olimpiyatlardan çıkarılması bir kez daha tartışılmaya başlanan halterde.. Sunay Bulut'un bu kaçıncı rezilliği?. Okudunuz herhalde..
Nerde varız?. Şiddet ve vahşet görüntüleri yüzünden, spor olmaktan çıkarılması tartışılan boksta..
Nerde varız?. İlgisini tamamen yitiren, her iki günde bir değişen kuralları yüzünden izlemek isteyen için dahi bilmeceye dönen, olimpiyatlarda giderek kısıtlanan, artık sadece Antik Olimpiyatların hatırına yapılan güreşte..
Yurda dönüşte Fikret Ünlü'yü çok önemli ve gerekli araştırmalar ve bunlara dayalı, çok radikal kararlar bekliyor..
Bu işi Kenan başlatmalı.. Olimpiyatlara katılan belli başlı gazeteciler ve spor adamları ile bir dizi program yaparak, NTV'de..
Bu birlikte izlediğimiz kaçıncı Olimpiyat, sıkıntı ve üzüntüyü en az benim kadar içerden yaşıyor, biliyor ve hissediyor. Bu programlar, yol gösterici olacaktır.
Türk sporu büyük bir reform bekliyor..
Ünlü bu reformu yapacak kafaya sahip.. Güce sahip mi?.. Onu yurda dönüşte göreceğiz.
Steve Redgrave
(Kürekte arka arkaya beşinci altınını aldıktan sonra gazetecilere..)
Hastalıkdaşlarımdan tarihi zaferler
Soru: "Steve Redgrave, Gary Hall Jr. ve Hıncal Uluç'un ortak yanları nedir?.."
Yanıt: "Üçü de şeker hastasıdır.."
Üç şeker hastasından ikisi tekrar tekrar Olimpiyat madalyası alıyor. Bundan iyi mesaj var mı dünyaya..
Gary Hall'u biliyordum.. 1996 ve 2000'nin altın madalyalı sprinter yüzücüsü, Amerikalı.. Steve'i burada Nuyan Ağabey'den öğrendim.. Günde altı kez insülin şırınga etmek zorundaymış kendisine..
Rakipleri yarışma günü, karbonhidrat yüklemesi yaparlarken, o tersine kan şekerini düşürecek iğneler yapıyor ve buna rağmen, beş Olimpiyattır Şampiyon.. 1984'te ilk altınını alırken, ayrıca bel fıtığı ile uğraşıyordu. 1992'de Barcelona'da yarış öncesi kronik ince bağırsak hastalığı kolitten kıvranıyordu, ilaveten..
Altı Olimpiyatta arka arkaya altın kazanan bir kılıççı var. 1932'den 1960'a kadar Macar kılıç takımında döğüşmüş ve takım halinde şampiyon olmuşlar hep.. Arada savaş yüzünden yapılmayan 40 ve 44 Olimpiyatları da olsa, Aladar Gerevich 8 altınlı olacaktı belki de.. Ama kılıç daha çok teknik isteyen bir spor.. Oysa kürek tam 2 bin metre müthiş bir güç ve müthiş bir dayanıklılık istiyor..
Yarıştan hemen sonra Nuyan Ağabey koşmuş Steve'in yanına, öteki gazetecilerle..
"Temmuz ayında Dünya Kupası'nda İtalya, Yeni Zelanda ve Avustralya'ya geçilip dördüncü olmuştunuz" demişler..
"O zaman forma girmiş olsaydık, bu formu buraya kadar taşıyamaz ve burada kazanamazdık. Önemli olan doğru zamanda ve doğru yerde kazanmak değil mi?.." (Bizim okçulara mı söylemiş, Steve acaba bunu..)
"İtalyanlar son metrelerde iyice bastırdı. Onların ataklarına yanıt veremediniz, niye?.."
"Kürekte atağa yanıt, dakikadaki kürek sayısını arttırarak verilir. Bu da enaz 100 metrede sonuç verir. Yarışın bitmesine 20 metre kala ne atağı?.. Kazanmışız zaten.."
Yarış taktiklerini Nuyan Ağabey sormuş.. O da kürekçi ya..
"Olimpiyat Şampiyonu olmak için yarışı 6 dakika ya da az altında bitirmek zorundaydık. (5.56 24'te kazandılar). 2000 metreyi dörde böldük. Her 500 metreyi 1.5 dakikada gitmemiz gerekiyordu. Bu da dakikada 38 kürek çekmek demekti. Bunun altına düşmedik. Zaman zaman 42'ye çıkardık. İş bitti."
38 yaşında, üç çocuk babası ve günde 6 iğnelik şeker hastası, ne kadar kolay anlatıyor değil mi, Olimpiyat tarihinin en büyük ve en anlamlı zaferlerinden birini..
Yarışmadan önce sokakta dolaşırken koşarak biri gelmiş yanına Steve'in.. "Yarın sizin kazanmanızı öyle istiyorum ki" demiş.. "Yalnız bir sorunum var.. Oğlum size rakip Yeni Zelanda'da kürek çekiyor."
Avustralya Kürek Milli Takımı'nın hocalarından biri de, bir yıl evvel teşvik etmiş Steve'i.. "Sydney Olimpiyatları'nın tarihe geçecek olaylara ihtiyacı olacak.. Ne olur kazanın.."
Ama en güzelini takım arkadaşı Tim Foster söylemiş..
"O muhteşem bir sporcu.. 20 yıldan beri Olimpiyatlar kazanıyor. O ilk Olimpiyat altınını alırken, annem benim altımı bağlıyordu. Şimdi onunla kürek çekmek rüya kadar güzel.. Onun kararlılığı, yönetimi ve taktikleri olmasa, bu dörtlü bugün burada olmazdı.."
Madalya töreninde, kürekçiler teknedeki sıra ile yanyana duruyorlardı. Prenses Anne elindeki madalya ile en baştaki Matthew Pinsent'e yaklaştığında öbürleri belli belirsiz geri çekilip, gene belli belirsiz Steve Redgrave'i işaret ettiler.. Bir Royal Prenses ancak bu kadar kibar uyarılabilirdi. Prenses anladı ve ilk madalyayı Steve Redgrave'in boynuna taktı..
1996 Atlanta'da dördüncü altın madalyasını aldıktan sonra "Artık çok yoruldum. Hem evde çocuklarım da babalarını artık çok özlediler. Bundan böyle vaktimi aileme ayıracağım.. Bugünden itibaren beni bir daha kürek çekerken gören olursa, ilan ediyorum, tabancasını çekip vurabilir" diyen Steve Redgrave'i 2004'te Atina'da da görürsek şaşmayalım.. Topu topu 42 yaşında olacak.
