Ciddiyet beyler

Bizim maçtan maça bakış açılarımız farklı... Milli sınavın adı özel olunca maalesef ortaya güzel futbol koyamıyoruz. Hem futbolcularımızda hem de kamuoyunda son yıllarda oluşan kötü bir alışkanlık var. "F.Bahçe-G.Saray muhabbetleri varken, durup dururken araya böyle maç sıkıştırılır mı?" gibi saçma sapan yakınmalara tanık oluyoruz.

Öncelikle milli maçın özelinin, resmisinin pek farklı olmadığını anlamamızda yarar var. Geçmişi sadece 4 yıl olan Bosna Hersek gibi genç bir takım bile, bu tür oyunlara bizden çok daha ciddi bakmayı öğrenmiş. Onlar maçın başından sonuna kadar kendi sahalarındaki bu mücadelede galip gelmek için bütün güçlerini ortaya koydular.

Küçümseme hastalığı
Bizim futbolcularda ise rakibi küçümsemek gibi, klasik bir kendini üstün görme duygusu var. Bunun yakın geçmişte Arnavutluk ve İsrail maçlarında faturalarını ağır ödemiştik.

Bosna'da dün gece ilk yarıyı düşük tempoda oynayıp, kalemizde bir de gol görünce; işin önemini biraz geç kavradık. 2. yarıda oyunun rakip sahaya yıkan ve sürekli gol arayan taraf bizdik. Ancak bazı oyuncularımızdaki kronik rahatsızlıklar devam ediyor. Örneğin Ahmet Dursun'un sarı kart görme hastalığı dün de devam etti. Bir de kaleci ile karşı karşıya inanılmaz bir gol kaçırdı. Okan'ı beğendim. Okan maçın adı ne olursa olsun sahada sonuna kadar savaşan, Avrupa kafalı bir futbolcumuz.

Hakan Şükür nerdeydi?
Ümit Davala da iyiydi. Ancak en büyük gol silahımız Hakan Şükür başlangıç bölümünde bir iki kez görüldü, sonra sahadaki kayıp futbolcular arasına karıştı. Şurada dünya kupası elemelerini sayılı günler kaldı. Yeni bir teknik direktörle, Şenol Güneş'le yola çıktık. Biraz ciddi olmayız. Bu tür maçların resmi maçlar öncesinde son hazırlık olduğunu da unutmamalıyız. Dün geceki ciddiyet yeterli düzeyde değildi.