Hızlı şoför

CUMA günü trafik kurallarına uyan, aracını temiz tutan, yolcuya nazik davranan uygar ve örnek bir minibüs şoförünü anlatmıştım. Onun gibilerin azınlıkta kaldığını, ezici çoğunluğun ise tam tersine tavırlar sergilediğine değinmiştim. Nitekim o kibar ve uygar minibüsçüye rastlamamın ertesi günü bir başka minibüste "acı ve rutin gerçek"le karşılaştım. Koltuğa yan oturan bir karış sakallı, ağzı sigaralı şoförümüz, arabeski sonuna kadar fayrap etmişti. Göztepe-Kadıköy arasında aracı kelle götürür gibi sürüyordu. İnmek isteyen olursa kazık fren yapıp duruyor, yıldırım hızıyla kalkıyor, hepimizin içini dışına çıkartıyordu. Işık mışık tanımayıp geçiyor, diğer araçları öyle bir solluyordu ki, yüreğimiz ağzımıza geliyordu.

HASANPAŞA kavşağına, Kadıköy Belediyesi önüne geldiğimizde bir trafik polisi sağa çekmemizi işaret etti. Bizim hızlı şoför aracı durdurdu, homurdanarak indi. "Bakalım ne olacak?" diye camdan izliyor, bu hız delisi ve saygısız minibüsçünün haddinin bildirileceğini umuyorduk. Fakat öyle olmadı. Polisle şoför arasındaki konuşma gayet yumuşak bir atmosferde, karşılıklı gülüşmelerle geçti. Sanki birbirini epeydir görmemiş iki arkadaş tesadüfen karşılaşmış, hasret gideriyor gibiydi. Sonunda polis bizim şoförün sırtını sıvazladı, o da ona "Eyvallah abicim" dercesine bir temenna çaktı. Döndü geldi, koltuğuna yan oturup gazladı. Bize de şöyle böbürlendi:

".......'nın biri (burada sunturlu bir küfür var) hatalı sollayıp sıkıştırdık diye bizi şikayet etmiş. Ne oldu? Hava cıva!. Ulan hanım evladı o kadar ödleksen çıkma trafiğe, otur bilmemnerenin üstünde!"

KADIKÖY'de inince, acaba bir-iki gün önce aynı hatta yolculuk ettiğim tertemiz minibüs ve onun nazik, trafik kurallarına titizlikle uyan şoförü gerçekten var mıydı, yoksa bir hayal mi görmüştüm, diye düşünmekten kendimi alamadım. Çünkü biz İstanbullular'ın minibüsçülerden görmeye alıştığımız davranışlar kuralsızlık, kabalık ve derbederlik. İstisnalar kaideyi bozmuyor, acı gerçek değişmiyor. Bazı görevlilerin bu tutumlara gösterdiği haksız hoşgörü, işin çok üzücü bir başka yanı.