Dış politikada ortalık gerçekten toz duman.. Kimin, neyi, neden söylediği, söylediklerinin ne kadarının doğru, ne kadarının yanıltıcı olduğunu anlamak, zaman zaman öylesine güçleşiyor ki.. Bir de Hafız Esad'ın beklenenden çabuk ölümü, hepsinin üzerine tuz biber ekti..
Bir telefon alıyorsunuz, karşınızdaki kişi, Washington kaynaklı ve güvenilir kaynaklara dayandırdığını söylediği bazı haberleri size ulaştırıyor..
Siz kalkıyorsunuz, aynı konuyu bilen başkaları ile konuşuyorsunuz.. Hayda... Tam tersi bir bilgi.. "Deli saçması" diyorlar bu sefer..
ABD'nin Ankara Büyükelçisi Mark Parris'in seneye nerede görev alacağı konusunda, bazı başkent isimleri masaya geliyor.. Birisi yakınımızda..
İsrail'in, Ürdün Vadisi'ni tamamen Filistinlilere bırakma kararı aldığını duyuyorsunuz.. Ardından, Ürdün yönetiminin, İsrail'in bu kararından deliye döndüğü fısıldanıyor.. Bazıları da, "Kim demiş? Doğru değil" diyor..
Derken Hafız Esad'ın, oğlunu, Clinton ile zirve görüşmesine yanında sokmak istediği, ama bu isteğinin reddedildiği, bunun üzerine de Hafız Esad'ın sinirlendiği anlatılıyor.. Suriye-İsrail arasındaki barışın "dolar diplomasisi" ile sağlanmasının ağırlık kazandığı tartışılıyor.. ABD birine 17, diğerine 23 milyar dolar verecek.. Hemen ardından Washington'u iyi bilen biri "Kongre'den böyle bir para asla çıkmaz" yorumunu yapıyor.. Birden Esad ölüyor.. Şimdi ne olacak? sorusu ve yepyeni senaryolar ortaya atılıyor..
"Peki Washington'un birinci önceliği şu sıralar nedir?" diye soruyorsunuz.. Bir cevap ilginç.. Deniliyor ki, "Washington, Clinton ile Barak'ın Nobel Barış Ödülü alması için, İsrail-Suriye barışını büyük bir güçle destekliyor.. Kongre'de lobi yürütülmeye başlandı. Başka her şey ikinci planda."
Arı Hareketi'nin düzenlediği uluslararası konferansın son oturumundaki konuşmacılara bakıyorsunuz.. Emekli Orgeneral Çevik Bir'in yanısıra, Dr. Michael Robert Hickok'u görüyorsunuz.. Dr. Hickok, şu anda Amerikan Hava Harp Okulu'nda Türkiye, Kafkaslar, Orta Asya ve Balkanlar konularında seminerler veriyor.. Ve bir dönem CIA adına Türkiye'de de çalışmış bir isim.. Konuşması gerçekten çok ilginçti..
Konferans aralarında Ankara ile ilgili Gel de çıldırma dediğimiz türden gariplikler duyuyorsunuz.. Örneğin, bir Türk grubunun 500 bin kişiye bir anda ulaşacak yeni bir iletişim sistemi kurmak istediğini, bunun için Ankara'da en üst düzeyde bir kurumdan 15 bin dolar yardım istediklerini, ama reddedildiklerini hayretle dinliyorsunuz.. Neden? Neden yok.. Olur mu böyle şey? Umarız ki biri bu 15 bin doları verir de, Türkler'in sesi 500 bin kişiye ulaşır..
Politikada kaybetmiş isimlerle Washington'da lobi yapıyoruz.. 450 kişilik Temsilciler Meclisi'nden sadece 38 ismin imzaladığı, hiçbir senatörün ise imzalamadığı bir bildiriyi, zafer gibi satmaya kalkıyoruz.. Ardından ABD eyalet ve belediyelerinde Ermeni lobilerinin birbiri ardına çıkarttıkları aleyhimizdeki yasaları okuyorsunuz.. Eyalet sayısının artması durumunda ABD Senatosu'nun da baskı altında kalmasından ciddi biçimde endişe duyuluyor.. Ama size "Senato'dan asla çıkmaz" fetvası veriliyor.. Neden? Nedeni yok..
Genelkurmay, enerji politikamızdan bazı nedenlerle memnun değil.. Birisi kulağınıza, "Hatta altı imzalı bir mektup bile verildi" diyor.. Öyle mi?
Her şey aynen yazımızın başlığına uygun; toz duman.. Churchill'in dediği gibi, "Savaşta gerçekler, çevrelerinde yalanlarla dolu bir muhafız ordusu arasında dolaşıyor.." Sanki savaş var.. Gerçekleri bulana kadar devam..
