Pazar kahvesi...

Bunca ekonomist dostum var, ama onları bir fikir birliği içinde hiç görmedim.

Şimdi Türk Ekonomisi iyi yolda mı, kötü yolda mı, -bu yüzden- öğrenebilmiş değilim.

Artık sormuyorum zaten.

Kafam karışıyor.

*

Deprem uzmanlarımıza bakar mısınız?

Muhakkak ki her biri kıymetli insan, her biri önemli şeyler anlatıyorlar, haritalarla krokilerle doğrusu bizi epey aydınlatıyorlar.

Ama onları bir fikir birliği içinde hiç görmedim. Aynı rontgeni değişik okuyan doktorlara benziyorlar.

İşte bu yüzden -özellikle- Marmara'daki durumu hâlâ öğrenebilmiş değilim.

Zaten havlu attım, dinlemiyorum.

Kafam karışıyor.

....

Burada bir parantez açalım:

Prof. Ahmet Mete Işıkara'nın konseye niçin alınmadığını da zaten anlayamadım.

Ne yaptı Işıkara?

Bizi kandırmadı, bizi korkutmadı... Ama umut tacirliği de yapmadı.

Bir misyoner gibi çalışıyor. Yeni nesillere sahiden ışık tutuyor Işıkara.

Kandilli Rasathanesi gibi önemli bir merkezi teslim ettiğimiz insan, eğer Deprem Konseyi'ne çağrılmıyorsa, yer bilimciler arasında sadece fikir ayrılığı değil başka şeyler de var demektir.

İşte bu yüzden kafam karışıyor.

*

Devam edelim.

Soruşturma komisyonlarında birileri aklanıyor, birileri karalanıyor.

Aynı dosyaya bakarak, nasıl değişik bir vicdan sergilenir, anlayabilmiş değilim.

Auta çıkan topa gol diyebilir misiniz?

Sahi bir de futbol meselesi var.

Evet.

Bunca futbol otoritemiz var. Ama aralarında fikir birliği yok.

Tertip, teknik, taktik... Hiçbir konuda anlaşamazlar. Hakem kararlarında bile ortak görüşleri yok.

Kim haklı kim haksız, ancak maçın neticesi gösterir. Kazandıysak ben demiştim olur, kaybettiysek yine ben demiştim.

*

Yüksek Mahkeme kararları bile bazen şaşırtıcı.

6'ya 5 karar çıkabiliyor.

Niye 11-0 değil 6-5.

Bunlar aynı yasalara bakarak, aynı maddeleri yorumlayarak, aynı dosyaları inceleyerek hükme vardıklarına göre farklı kanaatlere varmaları acaba normal midir?

Orada da kafam karışıyor.

....

Haydi, Pazar günü sizi fazla yormayayım.

Ama müsaade buyrun, son olarak şu umut operasyonu'na bir deyineyim.

Hiçbir şey anlayabilmiş değilim.

Okuyorum okuyorum, anlayamıyorum, dinliyorum dinliyorum yine anlayamıyorum. Artık sormaya utanır oldum.

Neyin ne olduğunu, bana birisi tane tane anlatırsa yine de şansımı ve kavrama yeteneğimi bir kere deneyeceğim.

Şimdiden teşekkür ederim.