Eski yazılar...

İnsanoğlu tuhaftır
Mutlaka yapılması gereken çok önemli işler vardır. Bayramda herkesten önce daire şefinin evine uğramak; fırıncının borcunu vermek; iğreti alınmış ütüyü iade etmek; akan damı tamir ettirmek; yeni ölmüş eski bir dostun ailesini ziyaret etmek; ağrıyan bir dişi doldurtmak; kandilde büyük valdenin elini öpmek gibi...

Yapılması pek gerekmeyen önemsiz işler de vardır. Akşamleyin gazinoda oturup biraz içmek; son çıkan edebi bir eseri okumak; bir arkadaşın haksız terfi ettiğini söylemek; bayram tatilinden istifadeyle borç alarak İstanbul'a gitmek; şiir yazmak; herkes yattıktan sonra sokağa çıkıp hava almak gibi...

Ne hikmettir bilinmez, şu "yapılması gereken çok önemli işler" canımı müthiş sıktığı, bunların çoğunu da ihmal ettiğim halde, o önemsiz olanları seve seve yaparım ve o sırada kendimi mesut sanırım.

Telefon rehberi
Telefon rehberi en çok sevdiğim kitaplardan biridir. Alfabeye göre arka arkaya sıralanmış isimler, o Ahmet'ler, Ali'ler, Avni'ler, Bahadır'lar, Bahriye'ler, Cavide'ler, insanın aklına neler neler getirir, neler hatırlatır. Telefon rehberinin sayfaları arasında gözüme ilişiveren basit bir soyadı, sadece bir isim benzerliği yüzünden, birdenbire İstanbul'un yosun kokan bir sahil gazinosunu hayalimde canlandırıverir. Bu sihirli kitapta karşıma çıkan bir "Nurullah", dövüştüğüm bir okul arkadaşım; bir "Nuran" yıllarca yasını tuttuğum genç yaşta ölmüş bir kız arkadaştır.

İşte gene elimde bir telefon rehberi, sayfalarını çeviriyorum. Mahmut Kocabaş... Amma acayip soyadı. Müfit Terazici... Bu adamı tanıyorum, balık pazarında yağ satar. Müftü Temizer... Müjgan Biçer... Çerçeve içinde bir ilan: "Sobalarınızı Mürdümoğullarından alınız. Tel: 13461."

Dur şu adresi kaydedeyim. Öyle ya, bu kış soba alacağız.

Bayram
Caddeler her zamankinden daha kalabalık. Halk akın akın şekerci dükkanlarına girip çıkıyor. Erkek çocuklar babalarının ihtarlarına rağmen mantar tabancası patlatıyorlar. Daha küçükleri bir ellerinde kağıt bayraklar, öteki elleriyle annelerine asılmışlar; hem yürümeye uğraşıyorlar, hem de şaşkın şaşkın etraflarına bakınıyorlar. Kadınlar yeni elbiselerini giymişler, çoğunun ayakkabılar ile çantaları da aynı renkte... Erkeklerin giyiminde bir başkalık yok. Herkes birbirine misafirliğe gidiyor. Benimse ne gidecek yerim, ne de gelecek kimsem var. Parkta oturup havuza bakarak sigara içeceğim.

Amma da yalan ha. Benim de gidecek ahbaplarım, bana da gelecek birçok dostlarım var. İllevelakin tesirli bayram yazısı başka türlü bitirilemez ki...

Dersaadet
Şu dakikada Çin'in geniş bataklıklarında pirinç eken insanlar vardır. Şu dakikada. Arjantin gazinolarında tango oynayan kadınlar vardır. Şu dakikada, izbe Marsilya meyhanelerinde kafayı çeken apaşlar vardır. Filipin sahillerinde inci avlayan yerliler vardır. Hindistanda açlıktan ölen paryalar, denizde dalgalarla boğuşan balıkçılar, ocak karşısında terleyen işçiler, dağlarda sürü otlatan çobanlar, yollarda avuç açan dilenciler vardır. Bütün bu insanlar bedbahttırlar, belki de mesutturlar. Bu insanların kederleri yahut saadetleri bana vız gelir. Benim derdim İstanbul'a bir türlü gidemeyişimdir.

Sobe
-Elma dersem çık, armut dersem çıkma. - Armut, armut. Çıkma saklan görecek... - Gördüm, gördüm, görüyorum. Şu ince altın çerçeveli gözlüklerin arkasında kim saklı? Şu kepçe kepçe tebessümler dökülen selamın arkasında yağlı bir kazık saklı. Şu nazik mektubun arkasında alınacak borç saklı.

- Armut armut, çıkma saklan...

- Gördüm gördüm görüyorum. Şu dairenin arkasında kırılan gururlar saklı. Şu mezarlıkta mektep arkadaşım Uğur saklı. Şu gecelerin arkasında doğacak çocuklar saklı.

- Armut armut çıkma...

- Gördüm görüyorum... Şu demeçlerin arkasında ihtiraslar saklı. Şu kitapların arkasında palavralar saklı. Şu dağların arkasında açlar saklı. Hepinizi görüyorum, hepinize sobe, sobe, sobe...

Not: 51 yıl önce yazılmış yazılar... "Yeni Adam" dan...