Tarçın'ın ölümü

GEÇENLERDE bu köşede, Burgazada'da herkesin yıllardır tanıyıp sevdiği, sahip çıktığı adanın simgesi olmuş birkaç köpekten bahsetmiştim. Bunlardan çoban-teriye kırması Tarçın'ı "ağırbaşlı, görmüş geçirmiş bir çelebi"ye benzettiğimi anlatmıştım; "Adalılar'la dostluğu son derece içtenlikli, ama mesafelidir. Dostluğunu asla tedirgin edici haşarılıklara dönüştürmez. Çocukların sevgilisidir, onlara karşı da gayet ölçülü ve sezgilidir" diye yazmıştım. Tarçın, artık yaşamıyormuş. Ada Dostları Derneği'nden yüreğimi kanatan şu mektubu aldım:

"...BİZ hayvanseverler köpekleri besliyoruz. Çünkü kışın 10 ay açlar. Aşılıyoruz. kısırlaştırıyoruz ve belediye başkanımızın verdiği sözden cesaret alarak barınaklar yaptırılmasını istiyoruz. Fakat bu sözden 1 sene geçtiği halde Büyükada'da yapılan ufak bir yerden başka maalesef gerçek ve samimi bir çalışma yapılmamıştır. Bu arada Adalar'daki yüzlerce köpek 2 ay gibi bir zamanda öldürülmüşlerdir. Bunların içinde ne yazık ki Burgaz adamızın maskotu, hayvanseverlerin sevgilisi, bizim bir tanemiz Tarçın'ımız ve arkadaşları da vardır.

EVET Tarçın'ımız, onun can yoldaşı, sevgilisi Karabiber, güzel Barbi ve onun can arkadaşı Sindi, iskelenin köpeği Mavro, ağırbaşlı Kutik ve daha birçoğu artık yoklar... Ve ada bizler için boş, bomboş. İçimiz kan ağlıyor. Şunu da belirtmek istiyoruz ki kimseyi suçlamıyoruz. Suçlu toplumdur.

ARTIK Tarçın ve arkadaşları adalı dostlarını iskelede karşılayamayacaklar. Adaya gelen yabancıların rehberliğini yapacak başka bir Tarçın yok. Ona nasıl kıydılar, aklımız alamıyor."

YORUM yapmak istemiyorum. Ama bu mektubu aldığımdan beri, Tarçın ve arkadaşları aklıma geldikçe canım sıkılıyor, içim daralıyor. "Adalar Belediye Başkanı sevgili Coşkun Özden keşke vicdanlarla daha barışık, daha insancıl yöntemler uygulayabilseydi" diye düşünüyorum.

ATEŞ düştüğü yeri daha fazla yakıyor; Tarçın'ı hep özleyeceğim.