Yazı yazdım acele..

Al eline hecele.. "Erken kalkan yol, erken evlenen döl alırmış.." Yazısını erken veren köşe yazarı da "Aferin" alır.. Biriktirirse üç "Aferin" bir "Tahsin" eder.. Üç "Tahsin" de bir "İmtiyaz".. Bu spotu anlamak için yırtınmayın..

Talimat, baskın şeklinde gelince haliyle fikrimiz şaştı.. Dünya durdukça attığı kurşunlar hedefini bulası Genel Yayın Müdürümüz yazı işlerine talimat vermiş.. "Bundan böyle gazetenin meyhane baskısı erken dönecek.. Yazar kullarımıza söyleyin, fikirlerini erken saatlerde şey etsinler.." demiş..

Akşamüstü makinada dönen ilk gazeteye biz "Meyhane baskısı" deriz.. İstanbul nüfusunun bir milyon olduğu günlerden kalma bir deyim.. O vakitler gazetenin ilk baskısı en çok meyhanelerde satıldığı için dilimize yapışmış..

ooo

Umumi Birleşme Evleri, en geç saat 24.00'te kapatılsaydı şimdi bir tabirimiz daha olurdu.. Gece yarısından sonra dönen gazeteye de "Kerhane baskısı" derdik..

Bereket versin ki geçmiş hükümet büyükleri zamanında akıl edip ahalinin, hangi saatler arasında fuhuş yapacağını belirleyen bir talimatname hazırlamış.. Umumi Birleşme Evleri'ni geceyarısı kapatmış, biz de zan altında kalmaktan kurtulmuşuz..

Bugün yazı var mı?

"Bugün erken döndürüyoruz.." haberini vermek için yazıişlerinden Ayşe telefonla aradı..

Bu arkadaşımız, yazı müdürleri tarafından beni marke etmekle görevlendirilen son kişi.. Gönüllü olup olmadığını bilmiyorum.. Aralarında kura da çekmiş olabilirler..

Görevinin benimle ilgili bölümü şöyle.. Öğleden sonra bir vakit, tutup telefonu çeviriyor.. Ben uyku sersemi bir halde, cihazı elime alıp, kulağıma dayar dayamaz:

- "Bugün yazı yazacak mısınız?" diye soruyor..

Bakın baştan söyleyeyim, böyle bir soruya hiçbir köşe yazarı dayanamaz.. Çünkü sorunun içinde "Siz özgür bir insansınız, isterseniz yazarsınız, isterseniz yazmazsınız.. Kimse de size hesap soramaz.." şeklinde bir yakıştırma var..

İnsanı tav eden de sorudaki bu incelik işte.. Kendinizi sanki yazı yazmama özgürlüğünüz varmış gibi hissediyorsunuz..

Tabii sanal bir özgürlük hissi..

Ciddiye alıp "Yazmıyorum işte.. Git genel müdürün olacak şahsa aynen böyle dediğimi söyle.." diyemezsiniz.. Zaten bizde fikrimizi bu rahatlıkta ifade edecek yürek de yok ya! Diyelim ki tersleneceğimiz tuttu:

- "Bugün yazamayacağım.. Yazı yazacak yerlerim ağrıyor.." dedik..

Rüyanızla canlı telefon bağlantısı kuran Ayşe Hanım, bu meydan okumanızı o saat Ufuk Güldemir'e rapor eder.. İşin yoksa hatların karıştığını ispata çalış..

ooo

Ayşe'nin bir özelliği de ses tonu.. Yumuşak, kendinden emin bir sesi var.. O konuştuğu zaman karşısındaki, kendini "borcunu geciktirmiş.." gibi hissediyor..

- "Bugün yazı yazmayı düşünüyor musunuz?" diye sorduğunda, siz tonlamasının altındaki "Borcunu ödemezsen icraya veririm.." havasını seziyorsunuz ki direnmek mümkün değil..

Haftasonu tatili yapsa da elinden kurtuluş yok.. Çünkü yedeğini de hazırlamış.. Yazıişlerinden Nilay Hanım!

Ayşe o gün yoksa "Yazı yazacak mısınız?" konulu canlı telefon bağlantısını o kuruyor.. Tam anlamıyla "Akçaseke tepeleri, çifte gezer efeleri.." uygulaması..

Üstelik Nilay'ınki daha da karşı konulmaz bir ses.. Telefonu açıp, yazıyı sorduğunda; borcunu ödeyemediği için SSK hastanesinde rehin kalmış gibi konuşuyor..

- "Merak etme, bugün beş yazı birden yazar, seni bu hayattan kurtarırım.." diyeceğiniz geliyor..

Yerimiz dar geldi..

Bugün yazıişlerine işte böyle yakalandık.. Işığa tutulmuş tavşan gibi kaçamadığımızdan, mecburen aletin başına oturduk.. Alet dediğimiz zaman "marangoz rendesi" anlamayın, bilgisayardan söz ediyoruz..

Bu meretin daktilodan farkı şu.. Bir F12 tuşu var, bastığınız zaman ekranda kaç vuruşluk yazı yazdığınızı görüyorsunuz.. Temsil şimdi basıyorum.. 3575 vuruş gösteriyor..

Bunun meali şöyle.. Günlük yazı için 5200 vuruş lazım.. Hakkının beşte üçünü kullanmışsın.. Demek ki geriye kalan yere aklına esen her konuyu sığdıramazsın.. Sığsa sığsa bir adresle "Aman Ormancı.." türküsünün sözleri sığar..

Ayrıca konu dediğin "Dayım, emmim kesem.. Elimi soksam da yesem.." tarifine uyan, kolay bulunur birşey değil..

ooo

Gerçi benim konu bulma meselesinde bir sıkıntım yok..

Eğer girişi bu kadar uzun tutmasak Ajda Pekkan'ın son ünvan değişikliğini yazacaktım.. Bir duyum aldık.. Ajda Hanım bundan sonra "Diva" olarak anılmak istiyormuş.. (Diva, süperstarın zaptedilmez olanı)

Yıldızının parladığı ilk yıllardaki ünvanı "Süperstar" olarak tescil edilmişti.. Sonra taklitleri çıktı.. O da Yüksek Askeri Şura'nın bir toplantısını kollayıp kendini "Megastar" ilân etti.. Gözü kör olsun enflasyonun..

Bu merete paranın sıfırları dayanmadığı gibi ünvan da dayanmıyor.. Ajda Hanım'ın megastarlığı kısa zamanda erozyona uğradığından böyle bir değişiklik kaçınılmaz hale geldi..

Bakın buraya yazıyorum!

Bu "divalık" olayı iki vakit ya idare eder veya etmez..

Bir zamanlar Baba televizyona çıkıp; Türk Lirası için "Trilyonları telaffuza alışın.." dediğinde herkes gülmüştü.. Şimdi katrilyonu eskittik, kent-trilyona gidiyoruz..

Ünvan olayının da sonu bu.. İki yıl sonra Ajda Hanım'dan "Süperdiva" diye söz edeceğiz.. Peşinden "Megadiva" ünvanına sıra gelecek.. Ardından "Özmega-turbodiva.." olacak.. Anlayacağınız bu ünvanlar karaçalıya benzediğinden, kesmedikçe uzayacak..

Sonunda işin aslını bilmeyen bir gümrükçü "Megadiva" ünvanını söktüremeyip, bunu akıllı mutfak robotu markası sanacak..

Gayrete gelip; Megadivamız'ı bir gümrük deposuna kilitleyecekler.. Büyüklerimiz "Olur mu aklı ermeyeni bu yola çekmek? Bülbülün dilinden ne anlar ördek?" diye boşuna demişler..

Sakın "olmaz" demeyin.. Gidişat budur..