Bu mu gazetecilik?

Pazar akşamı Kanal 6'da izlenen Kadir Çelik'in programı gazetecilik mekteplerinde "ders" olsa yeridir.

O kaseti öğrenciler seyretmeli ki.

Bir gazetecinin "düşmemesi gereken" noktayı iyice bellesin...

Kadir Çelik ile Ahmet Çetinsaya arasında öyle bir hır çıktı ki...

Artık Sulukule bile böyle kavga etmeyi beceremiyor!

Farzedelim, Ahmet Çetinsaya sinirli bir şahıs...

Haklı haksız ağzına geleni söylüyor...

Ama bir gazeteci için mesele bu kadar basit mi?

Nitekim değilmiş ki, o program Kadir Çelik için bir faciaya dönüştü...

İçeriği, sözleri, seviyesi ve konuları bakımından...

Hata mı nerede?

Bir gazetecinin, elindeki programı babasının malı gibi kullanmasında...

Oysa tv programları ve gazete sütunları, şahsa değil kamuya ait...

Bu olanaklar...

Sürtüşme, kavga, kapris ve hınç için değil... Toplum meseleleri için tahsis ediliyor.

Bu açıdan bakınca bir tek Çetinsaya, program konusu bile olamaz...

Konunun toplumsallığı esastır, Çetinsaya ise detay...

Sen, konuğunun ıncığına cıncığına dalarsan, adamı rezili rüsva etmeye çalışırsan...

O da sana aynı şeyi yapar!..

Sonra ayıkla pirinci taşını!..

Milyonların önünde mahalle kavgası!..

Üstelik de kavganın "galibi" Çetinsaya...

Bu sebeplerle, bir gazetecinin, mahalle kavgasını milyonlara seyrettirmesini yadırgadık...

Kadir Çelik kariyerini heba etmeyi göze almış olabilir...

Ama mesleğe biraz daha özen göstermelidir.

Tam Aziz Nesin'lik

Aziz Nesin öykülerinde yazardı da inanmazdık...

Hadi ya bu kadar da olur mu, diye...

Bizim Türkiye'nin yanında, Aziz Nesin bile solda sıfır kalacak neredeyse...

Anlatayım da, ister gülün, ister ağlayın...

Önceki gece boğazda bir otomobil sulara gömülüyor.

Kıyıdaki bir vatandaş...
İçindeki insanı kurtarmak için ceketini, saatini ve pantolonunu çıkartıp soğuk sulara atlıyor...

Biraz sonra kahraman vatandaşımız, büyük bir ruhsal huzur ve insanlık yapmış olmanın mutluluğu ile elbiselerinin yanına geliyor ki ne görsün...

Ne varsa götürmüşler...

Don gömlek kalmış zavallı...

Sen, ölümü göze alıp bir insan kurtarmaya çalışırken, başka bir "insan" senin elbiselerini yürütüyor!..

Bunun yoksullukla ilgisi olabilir mi?..

En dangalak marksist bile ahlaksızlığı böyle izah edemez...

Devletin faizi çok milletinki az

Türkiye'de şu anda iki faiz oranı var...

Birisi mevduat faizi...

Hükümetin aldığı önlemlerle yüzde 35'lere kadar düştüğünü biliyorsunuz...

Bu Ayşe Teyze'nin tasarrufuna aldığı faiz...

Bir de, devletin aldığı faiz var...

Hani vergi, su, elektrik vesaire borcundan dolayı vatandaşın ödediği faiz...

Bu oran halâ aylık yüzde 12...

Yıllık, yüzde 144!..

Tasarruflara ödenen faiz bu kadar düştüğü halde...

Devletin vatandaşa uyguladığı faiz neden düşmüyor?..

Aşye Teyze bankadaki parasına faiz alırken enflasyon başka, su borcunu öderken enflasyon başka mı?

Güzel ülkemizde enflasyon sayısı ikiye mi çıktı?

Biri uysal diğeri canavar olaraktan...

Reel ekonomi, Ayşe Teyze'ye yüzde 35 faiz öderken, devlet yüzde 144 istiyorsa, bunun yanında "gasp" bile hafif kalır...

İfrat ile tefrit

Bir türlü beceremediğimiz işlerden, şu ifrat ile tefriti ayırdetmek...

Kuduzdan korkmamız çok normal...

Korunmaya çalışmamız da...

Peki köpek düşmanlığının alemi ne?..

Hele hele köpeklere eziyet etmenin, izahı ne?..

Ülkede, sokak köpeklerine karşı güçlü bir rüzgar oluştu ya...

Televizyon ekranlarında...

Ülkenin dört bir yanında belediyecilerin, köpeklere olmadık eziyeti reva gördüğünü izlemeye başladık...

Bazı aklıevvel televizyoncular da, hünermiş gibi, bu manzaraları habire ekrana getiriyorlar, arka arkaya, arka arkaya...

Milleti, illet edinceye kadar...

İpin ucunu kaçırmayın arkadaşlar!

Biz köpeğe karşı değiliz, kuduza karşıyız!..