Florya'ya dair gözlemler (2)

AYNI zamanda dikkatli bir çevre gözlemcisi olan Çekmece Nükleer Araştırma Merkezi Teknik Direktörü Gül Göktepe'nin, ekolojik faciaya dönüşen son tanker kazasından sonra, kendisinin de yıllardır yaşadığı Florya ile ilgili çarpıcı saptamalarına dün değindik. Sayın Göktepe Florya ve dolaylarında çevre ihmallerinin Volganeft kazasından önce de var olduğunun altını çizdi. Çöp sorununun giderek büyüdüğünü, tarihi köşkle pek ilgilenilmediğini, kıyıdaki dolgu yol ve metal bariyerlerin doğal yapıyla uyuşmadığını, lağım akıntılarının Menekşe kıyılarını tükettiğini anlattı. Göktepe'nin mektubu şöyle devam ediyor:

"BİR yıl önce, İkitelli'deki nükleer sızıntı olayının ardından görüşmemiz sırasında vurguladığım 'Güvenlik Kültürü' konusunu köşenizde kamuoyunun dikkatine sunmuştunuz. 1999'da uğradığımız deprem felaketleri de kamuoyunun gündemine çevre güvenliği ve risk kavramlarının tekrar girmesine sebep oldu... Ve ilk kez, 'ihtimalli risk' kavramı tartışılmaya başlandı. Artık 2000 yılındayız. Gelişmişliğin temel göstergesi 'güvenlik kültürü'dür. Kazalara ve doğal afetlere karşı kaderci tutumun yerini çağdaş güvenlik felsefesinin alması, kaza ve afetlerden ders alınması şart. Yeni milenyumda Avrupalı olacaksak bu adımları atmalıyız."

MEKTUBUNUN sonunda Florya'da çevre felaketinden sonra yapılan temizleme çalışmalarının yetersizliğine, olaya karşı çevreci ilginin giderek azalmasına değinen Göktepe, "Belediye işçileri mazotu temizlemeye çabalıyor. Atatürk Köşkü'nü kuşatan çöp tepecikleri şimdi mazota bulanmış durumda... Mazotu tanker sızdırdı; ama o çöpler hep oradaydı" diyor. Gül Göktepe ile birlikte biz de soruyoruz:

"NEDEN Florya gibi prestij göstergesi en yüksek semtlerde bile bir çevre felaketiyle karşılaşınca afallıyoruz; kararlı, kesintisiz ve bilinçli reaksiyon gösteremiyoruz? Florya'da bu dağınıklık yaşanırsa daha alt kültür ve geçim düzeyindeki yörelerde meydana gelebilecek çevre facialarında bilinçli, organize reaksiyonlar bekleyebilir miyiz?"

TOPLUMSAL çevre bilincinde çağı yakalamak için hızlandırılmış değil, "ışık hızı" kazandırılmış bir eğitim seferberliğine ihtiyacımız var.