Ünlü yazı dehalarına yamanmış bir yığın hoş fıkra vardır. Örneğin büyük Amerikan gazetelerinden biri, Bernard Shaw'dan bir roman tefrikası istemiş. Shaw da kabul etmiş yazmayı...
Bir süre sonra gazete, tefrikanın reklamlarına başlamak için yazardan çarpıcı küçük bir pasaj göndermesini rica etmiş...
Ve Shaw'un gönderdiği pasaj hemen yayınlanmış reklamlarda:
"Bölüm I. -Kentin büyük parkındaki kuytu bir bankta oturan genç kız, yanındaki erkeğe döndü ve:
- Seni seviyorum, dedi."
Amerika'da dahi entelektüel dönem henüz sona ermediği için, birden gazetenin tirajı yükselmiş. Beyinsel lezzetlerin de tiryakiliğine varmış olan binlerce okuyucuyu bir merak dalgası kaplamış. Herkes, mahut beylik kalıpları, önce filitleyip, sonra da depremlemekle nam salmış İrlandalı yazarın, bu kez de bir aşk romanı yazmaya kalktığını düşünerek, biraz şaşıyormuş.
Gazete, ilginin büyüklüğü karşısında küçük bir pasaj daha göndermesini istemiş Bernard Shaw'dan.
Shaw da göndermiş:
"Bölüm 2. -Kentin büyük parkındaki kuytu bir bankta oturan genç kız, yanındaki erkeğe döndü ve:
- Seni seviyorum, dedi."
Gazete yönetimi aynı pasajın bir kez daha gönderilmesini epey yadırgamış ama, yine de yayınlamış reklamlarda...
Okuyucular, bir dalgınlık hatası olduğunu sanmışlar ve pek aldırmamışlar.
Tefrikanın yayınlanmasına az bir zaman kala, küçük bir pasaj daha göndermesi istenmiş yazardan. Shaw, bir pasaj daha göndermiş:
"Bölüm 3. -Kentin büyük parkındaki kuytu bir bankta oturan genç kız, yanındaki erkeğe döndü ve:
- Seni seviyorum, dedi."
Bu kez tepesi atmış okuyucuların: - Ulan yoksa bu sivri kafalı İrlandalı, alay mı ediyor bizimle; demeye başlamışlar.
Gazeteye protesto mektupları yağıyor, tiraj da boyuna düşüyormuş.
Sorumlu müdür, telefon açmış Bernard Shaw'a:
- Efendim, sadece bölüm başlıklarını değiştirerek hep aynı pasajları gönderdiğiniz için; sizin kendileriyle alay ettiğinizi sandıklarından, büyük tepki gelmeye başladı okuyuculardan. Bu ne biçim roman; bu kadar hareketsiz, motonon roman mı olur, diye hepimizi protesto ediyorlar..
Bernard Shaw:
- Bakın demiş, yazdığım roman ne hareketsiz, ne monoton. Gerçi her pasajda, kentin büyük parkındaki kuytu bir bankta oturan genç kız, yanındaki erkeğe dönüyor ve "seni seviyorum" diyor ama; her bölümde bir başka erkeğe söylüyor bunu. Roman yayınlanmaya başlayınca anlaşılacak durum...
Haydi bugün de, eski zamanlarda olduğu gibi, bizim iç siyasete dönük bir mancınık atışıyla bitirelim Shaw fıkrasını..
1933- Çıktık açık alınla on yılda her savaştan..
1946- Çıktık açık alınla on yılda her savaştan..
1950- Çıktık açık alınla on yılda her savaştan..
1960- Çıktık açık alınla on yılda her savaştan..
1965- Çıktık açık alınla on yılda her savaştan..
1971- Çıktık açık alınla on yılda her savaştan..
1974- Çıktık açık alınla on yılda her savaştan..
1981- Çıktık açık alınla on yılda her savaştan..
1983- Çıktık açık alınla on yılda her savaştan..
1993- Çıktık açık alınla on yılda her savaştan..
2000- Çıktık açık alınla on yılda her savaştan..
Sakın Türkiye'nin de iç siyasetini hareketsiz ve monoton bulmayın. Gerçi marş hep aynı marş ama, söyleyenler durmadan değişiyor.
