Kutlarken
Bence Cumhuriyet'e sahip çıkmayı öğrendik...Bütün hatlarımızla birlikte, her türlü mel'ânet'e karşı direndik ve direniyoruz...
Hassas ve titiz bir ortak ruh oluştu.
Çok şükür.
Cumhuriyet, Bayrak, Milli Marş, Milli Misak gibi kavramlar, bizim için her geçen yıl biraz daha kutsallaşıyor.
Şimdi sıra geldi Demokrasiye sahip çıkmayı öğrenmeye.
........
Demokrasiyi sevmeyenlerin bile fikirlerine saygı duyduğumuz zaman gerçek demokrat olacağız.
Kavga dövüş yok.
Nazik biçimde soracaksın ona:
- Niye sevmiyorsun Demokrasiyi?
O anlatacak... belki bir dizi sebep sayacak... Dinleyeceksin.
Önce öğreneceksin derdini.
Sonra da fikirlerini çürütüp o'nu ikna etmeye çalışacaksın... Bıkmadan, usanmadan yapacaksın bunu. Sözlü-yazılı, her gün yapacaksın.
Diyelim ki ikna edemedin.
Zarar yok... Dünyanın sonu değil.
Bu ülkede antidemokrat insanlar olduğunu da kabullenip, yine kendi çizgine çekileceksin...
*
Bazen... Adam Cumhuriyetçi'dir ama demokrat değildir. Öyleleri de var.
Ne yapalım varsa?
Birlikte yaşamaya alışacaksın.
Tahammül edeceksin.
Demokrasinin nimetlerinden faydalanmaya o'nun bile hakkı var. Bırak konuşsun, yazsın, çizsin...
Sen de susmayacaksın elbet.
İkna etmeye çalışacaksın.
Diyelim ki o'nu da ikna edemedin.
Zarar yok... Dünyanın sonu değil.
Yine kendi çizgine çekileceksin.
........
Hepsi mazur.
Çünkü hepsi insan.
Ama bizi sinirlendirenler, galiba öbürleri... Demokratım diye bizi kandırıp aslında, zerrece demokrat olmayanlar.
Onların Anayasalarında ben varsam demokrasi vardır, ben yoksam demokrasi yoktur yazar.
Onların Anayasalarında başkalarına yapılan haksızlığa aldırmayın yazar... Yani "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" yazar... Hemen altındaki maddede de açıkça benden sonra tufan der.
İşte sıkıntımız bunlarla.
Rejimi sülük gibi sömürüyorlar.
Milli iradeyi hep kandırıyorlar.
Oylarımızı sürekli çalıyorlar.
Dürüstlük şampiyonu geçinip, siyaseti onlar kirletiyorlar. Hem de Demokrasiyi peşkeş çekerek...
Bundan büyük yolsuzluk olur mu?
*
Evet... Cumhuriyet'e sahip çıkmayı öğrendik...
10'uncu yıl'dan daha coşkuluyuz.
Üstelik daha dikkatliyiz.
Tam bir teyakkuz halindeyiz.
Kimse endişe etmesin.
Çoluk, çocuk, kadın, kız, erkek, genç, ihtiyar... Ezici bir çoğunluk, Cumhuriyet'in hem sahibi, hem bekçisi... O'na kimse dokunamaz.
Ulusal parola: Adımız andımızdır.
......
Ama Demokrasiyi de korumayı "öğrenmeye" geldi şimdi sıra.
Niye ihmal ettik bunu.
Cumhuriyet kadar niye özen göstermedik? Sebebi malm:
- Cumhuriyet elden giderse, bir daha geri gelmez korkusu, bizi çok tedbirli olmaya sevk etti... Harika.
Ama Demokrasi 3-5 kere bile gitse mutlaka geri gelir inancı, bizi galiba tembelliğe alıştırdı. Hatta şımarıklığa itti.
İkinci faktör de şu olmalı.
Cumhuriyetin bedelini ödedik. Şehit kanlarıyla sulandı Anadolu.
Demokrasi ise gökten zembille indiği için, tam 50 yıldır o'nu kumar masalarında hovardaca harcıyoruz.
Çare: Kumar'a tövbe etmek.
