Kutlarken
Bence Cumhuriyet'e sahip çýkmayý öðrendik...Bütün hatlarýmýzla birlikte, her türlü mel'ânet'e karþý direndik ve direniyoruz...
Hassas ve titiz bir ortak ruh oluþtu.
Çok þükür.
Cumhuriyet, Bayrak, Milli Marþ, Milli Misak gibi kavramlar, bizim için her geçen yýl biraz daha kutsallaþýyor.
Þimdi sýra geldi Demokrasiye sahip çýkmayý öðrenmeye.
........
Demokrasiyi sevmeyenlerin bile fikirlerine saygý duyduðumuz zaman gerçek demokrat olacaðýz.
Kavga dövüþ yok.
Nazik biçimde soracaksýn ona:
- Niye sevmiyorsun Demokrasiyi?
O anlatacak... belki bir dizi sebep sayacak... Dinleyeceksin.
Önce öðreneceksin derdini.
Sonra da fikirlerini çürütüp o'nu ikna etmeye çalýþacaksýn... Býkmadan, usanmadan yapacaksýn bunu. Sözlü-yazýlý, her gün yapacaksýn.
Diyelim ki ikna edemedin.
Zarar yok... Dünyanýn sonu deðil.
Bu ülkede antidemokrat insanlar olduðunu da kabullenip, yine kendi çizgine çekileceksin...
*
Bazen... Adam Cumhuriyetçi'dir ama demokrat deðildir. Öyleleri de var.
Ne yapalým varsa?
Birlikte yaþamaya alýþacaksýn.
Tahammül edeceksin.
Demokrasinin nimetlerinden faydalanmaya o'nun bile hakký var. Býrak konuþsun, yazsýn, çizsin...
Sen de susmayacaksýn elbet.
Ýkna etmeye çalýþacaksýn.
Diyelim ki o'nu da ikna edemedin.
Zarar yok... Dünyanýn sonu deðil.
Yine kendi çizgine çekileceksin.
........
Hepsi mazur.
Çünkü hepsi insan.
Ama bizi sinirlendirenler, galiba öbürleri... Demokratým diye bizi kandýrýp aslýnda, zerrece demokrat olmayanlar.
Onlarýn Anayasalarýnda ben varsam demokrasi vardýr, ben yoksam demokrasi yoktur yazar.
Onlarýn Anayasalarýnda baþkalarýna yapýlan haksýzlýða aldýrmayýn yazar... Yani "bana dokunmayan yýlan bin yaþasýn" yazar... Hemen altýndaki maddede de açýkça benden sonra tufan der.
Ýþte sýkýntýmýz bunlarla.
Rejimi sülük gibi sömürüyorlar.
Milli iradeyi hep kandýrýyorlar.
Oylarýmýzý sürekli çalýyorlar.
Dürüstlük þampiyonu geçinip, siyaseti onlar kirletiyorlar. Hem de Demokrasiyi peþkeþ çekerek...
Bundan büyük yolsuzluk olur mu?
*
Evet... Cumhuriyet'e sahip çýkmayý öðrendik...
10'uncu yýl'dan daha coþkuluyuz.
Üstelik daha dikkatliyiz.
Tam bir teyakkuz halindeyiz.
Kimse endiþe etmesin.
Çoluk, çocuk, kadýn, kýz, erkek, genç, ihtiyar... Ezici bir çoðunluk, Cumhuriyet'in hem sahibi, hem bekçisi... O'na kimse dokunamaz.
Ulusal parola: Adýmýz andýmýzdýr.
......
Ama Demokrasiyi de korumayý "öðrenmeye" geldi þimdi sýra.
Niye ihmal ettik bunu.
Cumhuriyet kadar niye özen göstermedik? Sebebi malžm:
- Cumhuriyet elden giderse, bir daha geri gelmez korkusu, bizi çok tedbirli olmaya sevk etti... Harika.
Ama Demokrasi 3-5 kere bile gitse mutlaka geri gelir inancý, bizi galiba tembelliðe alýþtýrdý. Hatta þýmarýklýða itti.
Ýkinci faktör de þu olmalý.
Cumhuriyetin bedelini ödedik. Þehit kanlarýyla sulandý Anadolu.
Demokrasi ise gökten zembille indiði için, tam 50 yýldýr o'nu kumar masalarýnda hovardaca harcýyoruz.
Çare: Kumar'a tövbe etmek.
