Tatlı olmadan asla...

Hayatta asla vazgeçemeyeceğim zevklerden biri yemek yemek (özellikle tatlı). Bu güzellikten kendini mahrum edenleri de bir türlü anlayamıyorum...

Genç kızların en büyük korkusu kilo almak. Benim de öyleydi. 2 senem rejim yapmakla geçti. Tam rejim yaptığımı da söyleyemem, ekmek yemedim ve spor yaptım, o kadar. Fazla kilolarımı vermem uzun sürmedi, ÖYS stresi ile birlikte kayboldular. Şu anda kilomun boyuma oranla normal olduğunu söylüyorlar (hatta annem zayıf olduğumu düşünüyor ama sonuçta o bir anne ve benim aç gezmemi istemediği için beni kandırıyor olabilir) ama bana göre ben hep şişmanım.

Beni şaşırtan durum, kilo almaktan korkmama rağmen yemeye devam etmem.

Normal yemek de değil, tatlı yiyorum. Benim için yemek, tatlı demek. Günlerce et ya da sebze yemeden durabilirim ama tatlısız asla yapamam. Tatlıya olan düşkünlüğümden dolayı da sağlıklı yemek yiyemiyorum. Sonuçta bir seçim yapmam gerek; ya tatlı, ya yemek. Tabii ki de tatlı!

Yiyorum, sonra bütün gece vicdan azabı çektiğim için yataktan kalkıp spor yapmaya başlıyorum. Kabus görüyorum... Sanki bir anda göbeğim çıkmış, kalçam genişlemiş, gıdım büyümüş gibi hissediyorum.

Yine de YİYORUM
Bir düşünün şimdi. Üstünde sıcak çikolata sosu olan koca bir dilim kek ya da koca bir kase karışık dondurma. Bunları gördüğüm an yemeye karar veriyorum. Uzaktan seyredip kendime işkence edecek halim yok ya!

"Aklımda kalacağına midemde kalsın" gibi değişik bir mantığım var.

Biliyorum, ileride bunların acısını çekeceğim ama ben sadece bugünü düşünüyorum. Zamanı gelince rejim yapılıyor nasıl olsa. Bu yaşta bunları yiyemezsem, ileride asla yiyemem.

Bazıları mecbur oldukları için yiyorlar, ben zevk aldığım için. Yemeğe verdiğim paraya da acımam. (Zaten bütün param ayakkabı, telefon faturası ve boğazıma gidiyor!) En yakın arkadaşlarım da benim gibi düşündükleri için birbirimizi frenleyemiyoruz.

Salatayla doyulur mu?

Maalesef çoğu genç kız bu zevkten mahrum. Su, diet bisküvi ve salata ile besleniyorlar. Nasıl doyduklarını gerçekten anlayamıyorum. Ben o salatadan 5 tabak da yesem psikolojik olarak doymam. Doymadıktan sonra da yemek yemenin bir anlamı yok. Ayrıca bu tarz beslenen insanlar, yanlarındakileri de bıktırıyor.

Yeni tanıştığım bir erkek arkadaşımla yemeğe gitmiştim. Onun yediklerinin aynısını yiyince bana "Kızların sadece Altınbaşak ve su ile beslendiklerini zannediyordum," demişti.

Durum ortada; kızlar yemiyor, onların yememeleri erkekleri bıktırıyor. Her şeyden önce yemek yemenin güzelliğini farkedemiyorlar. Son olarak bir şey söylemek istiyorum: Arkadaşlar en azından haftada bir gün doya doya yemek yiyin, gerçekten çok zevkli!