Paris'te bir sipahi
Her ülke bazı özellikleri ve değerleriyle övünmek ister. Dünyanın takdirini kazanmaya çalışır.

Bazı gelişmiş ülkeler, bu iş için milyonlarca dolar harcarlar.

Toplu film haftaları düzenler, kitap fuarlarına katılır, edebiyatçıların eserlerini çevirttirirler.

Mesela Cannes Film Festivali'nde İngiliz Kraliyet ailesinin de katıldığı görkemli açılışlar düzenlenir... Almanya, filmlerini tanıtmak için davetler verir.

Frankfurt Kitap Fuarı büyük devletlerin milyonlar harcayarak gösteri yaptığı platformlardan biridir.

***

Biz de dünyada tanınmak, sevilmek isteriz elbette.

Ama nedense aklımız futbola ve pop müziğe takılmıştır.

Bir romancımızın, bilim adamımızın, ressamımızın, gazetecimizin başarısı bizi fazla ilgilendirmez.

Devlet desteği şurada dursun, devlet kösteğine rağmen Frankfurt Kitap fuarının büyük ödülü Yaşar Kemal'e verilir, Yol filmi Cannes festivalinde Altın Palmiye alır... Nedense fazla ilgimizi çekmez.

Oysa Türkiye, kimsenin yardımı olmadan dünyaya açılmış, kendini kabul ettirmiş değerleri bakımından şanslı bir ülke.

***

SİPA Press dünyanın en büyük fotoğraf ajansıdır.

Merkezi Paris'te bulunan ve bütün dünya medyasının ilişkide olduğu bu ajansın sahibi bir Türk gazetecisi, Gökşin Sipahioğlu.

1968 yılında gittiği Paris'te kendi gücüyle bir ajans kurup onu dünyanın 1 numarası haline getirmenin zorluğunu düşününce, Sipahioğlu'nun sipahi ruhu daha iyi anlaşılıyor.

Dünyanın en genç ve dinamik fotoğrafçı kadrosuna sahip olan SİPA Press, Erhan Güner, Coşkun Aral, Savaş Ay gibi yetenekli Türk fotoğrafçılarıyla da çalıştı.

***

Gökşin Sipahioğlu Ankara'da bir sergi açıyor.

Kendi kamerasından Paris 68 olayları.

Abidin Dino da bu gösterileri Humanite gazetesi için nefes kesici güzellikte çizmişti.

Umarım bir gün, Dino'nun ve Sipahioğlu'nun çizimleriyle fotoğrafları bir arada sergilenir.

Aynı olayın, ressam ve fotoğrafçı perspektiflerinden nasıl göründüğü ilginç bir deney olur doğrusu.

***

Dünyadaki başarılı Türk sanatçılarıyla, bilim adamlarıyla, gazetecileriyle, doktorlarıyla, iş adamlarıyla övünmeyi becerebilsek, onları kıskanmasak, taşralı öfkelerimize kapılıp da başarılarını gizlemeye çalışmasak ulusça daha mutlu olacağız ama bırakmıyorlar.

Bir türlü bırakmıyorlar!

Kıskançlık illeti, Türkiye'yi içinden kemiren bir kanser gibi.

Yine de bu Pazar günü, Abidin Dino'yu, Nazım Hikmet'i, Yaşar Kemal'i, Cahit Arf'ı, Gazi Yaşargil'i, Nesuhi ve Ahmet Ertegün'ü, Orhan Pamuk'u, Gökşin Sipahioğlu'nu ve dünyada kendisine yer yapmış diğer yurttaşlarımızı anmak çok farahlatıcı.