Beşiktaş'ı yönetenlere bazı sorularım olacak. Sanırım G.Saray'ın Rapid maçını izlediniz. Viyana sokakları maç öncesinden başlayarak tam bir kuşatma altındaydı... Ernst Happel Stadı da hepimizin alışkın olduğu bir Galatasaray coşkusunu yansıtıyordu. Yani Avrupa'nın herhangi bir kentinde 15 yıldan bu yana gördüğümüz G.Saray damgalı bir coşku...
İlk soru şu... Beşiktaş kaç Avrupa maçında, herhangi bir Avrupa şehrinde sokak şov yaptı? Soru iki... Hangi Avrupa kentinde, hangi büyük bir zaferde Beşiktaş damgası bulunuyor?
Her iki sorunun yanıtı da elbette "Hiç" olacak. Ben 25 yıldır Beşiktaş'ın Avrupa maçlarını izledim, "Şu var" denecek bir maç görmedim. Sadece Haifa ve Rapid maçlarını izlemek bile, G.Saray'la Beşiktaş'ın hangi dünyalarda yaşadıklarını anlatmaya yeterli.
Bir yanda eleme turlarında en ufak bir falso işlememiş G.Saray, öbür tarafta her yıl iç hatların ötesinde hep yolunu kaybeden, sürekli Titanic faciaları yaşayan bir Beşiktaş.
Bir G.Saray'ın, Avrupa'da maç oynayış biçimine bakın, bir de Beşiktaş'ın perişanlığına. İki kulübün yönetim biçimleri ve bakış açıları önce sahadan belli oluyor.
Daha teknik adam sorunu bile çözülemedi. Denizli'yi bırakın. Bir koltukta iki karpuz taşınmayacağını bilir. Piontek'in adının geçmesi anlaşılır gibi değil. Adam hasta... Robson, Kalli'den de yaşlı... Peki kim olacak?
Beşiktaş, bir fizik ve disiplin takımıydı. Rakiplerini öncelikle bu kozlarıyla vurdurdu. Fizik bozulunca kimya da gitti. Beşiktaş'ı Stankoviç türü bir otorite ve Daum türü bir yaratıcı ayağa kaldırır. Bunu, medya değil, kendileri bulacak. Çok zaman kaybettikleri için hemen böyle birini bulma zorunluluğu var.
Boşvermişleri oynayan yöneticiler, kıvrak bir manevra yapmazlarsa, bir hücuma bir de orta alana iki futbolcu almazlarsa, bu yıl da gitmiş demektir.
Son bir soru daha... G.Saray'ı ve Beşiktaş'ı izleyen takım tutma yaşına gelen bir çocuk, özgür iradesiyle hangi takımı tutar?
