Sevinçli haber
İşte bu haberdi, Albayrak Ailesi'nin evini sevince boğan. Şimdi, yapacakları tek şey hastanedeki hazırlıkların bitmesini beklemekti. Baba Haydar Albayrak, operasyon için senelik izne ayrılmıştı. Gülşen ise dializ makinesi son kez gitti. Bir süre sonra annesi Rukiye ile babası Haydar Albayrak da gelecekti yanına. Saatler geçtiği halde gelen giden olmadı. O da evinin yolunu tuttu. Üstelik annesi ve babası evde de yoktu. Sonunda kapı çalındı. Ancak gelen anne babası değil bir polis memuruydu. Hastaneye gelen annesi Rukiye ile babası Haydar Albayrak, aşırı hız yüzünden kontrolden çıkan otomobilleriyle karşı şeride geçmiş ve önce bir kamyonete, ardından 3 araca daha çarpmıştı. Yüreğinin bir yarısı anne ve babasının ölümüyle, diğer yarısı ise kaybolan yaşam umuduyla burkuldu Gülşen'in.

Emine'nin acı kaderi
10 yaşındaki Emine Kazancı ise, babasının kucağında geldiği Adana Çocuk Esirgeme Kurumu'ndan tam 5 yıl sonra çıkmıştı binbir sevinçle. Annesinin evden kaçması, babasının kardeşleri Cumali ve Gökhan ile onu yuvaya bırakması üzerine başlayan aile özlemi, Emiş ve Necati Kaynar çiftinin yanında dinmişti.

Aile buldu
Artık Emine'nin de diğer çocuklar gibi annesi ve babası vardı. Nihayet mutluluğu yakalamıştı. Ama aradan 2 yıl geçmişti ki "koruyucu baba" Necati Kaynar ayrıldı aralarından. Adana İsmet İnönü İlköğretim Okulu 4-I sınıfında öğrenim gören küçük kız, yine de yılmadı. Sınıfını takdirname alarak geçti. Başarılı olacak, anne diye bildiği Eliş Kaynar'ın kendisiyle gurur duymasını sağlayacaktı.

Kısacık hayat
O gece; Emiş hanım, küçük kıza kapıyı kimseye açmamasını söyleyerek bir akrabasını ziyarete gitti. Emine ise, arka taraftaki balkonda oyun oynuyordu. Ama ne olduysa oldu ve küçük kız, dengesini kaybedip düştü aşağıya; 6 kat yükseklikten çakıldı beton zemine. Tam mutluluğu yakalamışken, tam anne sıcaklığını tatmışken, noktalandı kısacık yaşamı...

Sanki yeniden doğdu

Bu da iyi haber
Çocuklarını kablo ile dövdükten sonra başına gelmedik kalmayan Yusuf Arslan akıllandı

Nazan ERDEM (SHA)

ADANA'DA 'izinsiz evden dışarı çıktılar' diye üç çocuğunu feci şekilde döverek gazete sayfalarına giren Yusuf Arslan kamuoyunda oluşan ortak tepkinin tokadını yiyince akıllandı.

Çocuklarının içler acısı fotoğraflarının günlerce gazetelerde yayınlanmasından sonra nişanlısını, işini ve dostlarını kaybeden, kaçıp saklanmak zorunda kalan Arslan, yeniden her işini düzene sokmayı başardı.

Kendisini terk eden nişanlısının gönlünü yeniden kazanan, bakımevine verilen çocuklarını geri almaya hazırlanan Arslan, "kötü günler geride kaldı" diyerek kendisi gibi kader kurbanlarına umut aşılıyor. Eşi Sultan Arslan'ın evi terk etmesinden sonra yıllarca Sevim (10), Gülçehre (8) ve Egemen (6) adlı üç çocuğuna bakan Yusuf Arslan, çocuklarının kendisinden izinsiz parka gitmesi üzerine adeta çılgına dönmüş, eline geçirdiği elektrik kablosu ile onları feci şekilde dövmüştü.

Özellikle Gülçehre'nin iç parçalayan hali karşısında polis çocukları babalarından alarak Adana 06 Çocuk Yuvası'na yerleştirmişti. Bundan sonra da Arslan'ın adeta hayatı değişmişti. Nişanlandığı Nevin hanım kendisinden ayrılmış, çalıştığı işyeri sahibi Arslan'ı kapı dışarı etmiş, ev sahibi evini vermekten vazgeçmişti.

Ancak aradan geçen zaman yaraları tamir etti. Arslan, önce Nevin hanımı evliliğe ikna etti, mutlu bir yuva kurunca da çocuklarını geri alacak.

Şu anda Arslan'ın tek derdi bir iş bulmak. "Çocuklarım benim canlarım" diyen Arslan, hayata umutla bakıyor.