Sonunda köyden birkaç kişi pusuya yatmış. Hırsızı, torbası elinde kıskıvrak yakalamışlar. Hırsız köyden birisi çıkmış.
Elbette köyde adliye yok, hakim yok. Mevsim kış kıyamet. Vilayet ise çok uzak.
Hem, köylüler, "Hırsızlı köy" diye adlarının çıkmasını istemiyorlarmış. Sonunda yargılamayı köyde yapıp cezayı köyde vermeye karar vermişler.
Hırsızı, caminin bahçesinde dut ağacına bağlamışlar. Verilecek cezayı tartışmaya başlamışlar.
- Çaldığı papuç sayısınca sopa atalım.
- Olmaz. O kadar çok çaldı ki. Ölür mölür sonunda olan yine bize olur.
- Pekiyi, başka bir ceza verelim?
- Dikenli bir tarlada yalınayak yürütelim.
- Olmaz. Böylesi pis bir günahkarın bastığı tarlaya ekilecek buğday baştan murdar olur!
Köylüler, verilecek cezada anlaşamamışlar. Sonunda birisi, "Benim kestirme bir teklifim var!" diye atılmış.
- Nedir.
- Camiye imam yapalım.
- Delirdin mi sen.
- Aksine.. Bir kere bu adam, yedi göbek köyümüzün adamı. Çoluk çocuğu var. Atsak atamayız.
- Atabiliriz!
- Hadi attık diyelim. Gideceği yerde de bu işi muhakkak yapacak. Yakalanırsa, falanca köylü diye bu sefer, köyümüzün de adını batıracak.
- Eee..
- En iyisi imam yapıp en önümüze geçirmek. Böylece gözümüzün önünde olur. O zaman bir şey yapamaz.
Köylünün aklı bu işe yatmış. Adamı, ceza olsun diye de, asıl imamın beşte bir maaşına imam yapmışlar.
Aradan yıllar geçmiş. Gurbete çıkmış birisi bir gün köye dönmüş. Hoş beşten sonra imamı merak edip sormuş:
- Yahu ne oldu bizim imama..
- Sorma o Allah'ın cezası herifi!
- Ne o, yine mi hırsızlığa başladı...
- Yok canım, herif sadakatle imamlığa devam ediyor.
- Öyleyse niye kızıyorsunuz?
- Herif o üç kuruşluk maaşla bir adam tuttu. Ayakkabıları ona çaldırıyor. Kendisi de "Hırsızlık çok günahtır!.." diye vaaz etmeye devam ediyor.
®MDNM¯
Sovyetler Birliği'nin mumu sönüp de, kapitalizm artık iyice tek kale oynamaya başladıktan sonra dünya yuvarlağı için bir deyim piyasaya sürüldü:
- Global köy!
Bu deyim artık blucin gibi, kolalı içecek, hamburgerli yeme içme düzeni gibi vazgeçilemez moda bir kavram oldu.
Bu kavram, uluslararası serbest piyasa düzeninin, hızlı iletişim ve ulaşım sisteminin sayesinde yeryüzünün küçülüp küresel bir köy haline gelmesini ifade ediyor.
Peki yeryüzü küçülünce ülkelerdeki hırsızlıklara ne oldu?
Onlar küçülmek yerine büyüyerek var olmaya devam ediyorlar...
Çünkü Yeni Dünya Düzeni, bütün ülkeler için benzer bir ekonomik, dolayısıyla toplumsal bir sistem öngörüyor.
Köy küçülüyor. Ama, iş hacmi çok yoğunlaştığı için adam tutma ve adamlar vasıtasıyla iş görme mekanizması büyüyor. Hatta devleşiyor.
Ama bu arada meslek ahlakı üzerine verilen vaazlar da arttıkça artıyor. Hatta internet'ten "online" hızına ve yaygınlığına ulaşıyor.
Bazı ülkeler, ayakkabı hırsızını imam yapan bizim köylüler gibi, çareyi ülke yönetimini, büyük şirketlerin yöneticilerine vermekte arıyorlar. Ama çok geçmeden yanıldıklarını anlıyorlar. Çünkü kendileri doğrudan soymasalar da, adamları vasıtasıyla soygunu sürdürüyorlar.
Yolsuzluktan, rüşvetten, "el aman!" diyen italyanlar bundan birkaç yıl önce (bizim bu işi bakan düzeyinde aradığımız sıralarda) ünlü işadamı Berlesconi'yi başbakan yaptılar. Ama ülkedeki söğüşleme düzeninin, bu kez onun adamları eliyle sürdüğünü gördüler. Onu da değiştirdiler. Şimdi de bir başkasını bulma peşindeler...
