Terörist Abdullah Öcalan duruşmalarına ara verilmesi, bir anlamda "toplumun ne kadar unutkan olduğunun" da bir göstergesi gibi geliyor bana.
Duruşmalar sürerken herkes "pür dikkat" kesilmiş Mudanya'dan gelecek haberleri izliyordu. Geçen 15 gün süre içinde kimsenin terörist Öcalan'dan söz ettiğini duymadık, zaten gazeteler de pek yazmadı.
Galiba toplum olarak öyle "sarsılmaz" ilkelerimiz, fikir ve düşüncelerimiz yok. "Apo mutlaka asılacak" diyoruz ama, bana öyle geliyor ki, teröristi hapse koyup beklemeye başlasalar, aylarca kimsenin aklına "Şu adam ne zaman asılacak?" sorusu gelmeyebilir.
Çünkü sonuçta herkes "yaşama savaşı" veriyor ve eğer toplumda bir rüzgar estirilmezse duyarlılıklar ortaya çıkmıyor.
Şimdi yeniden "Apo'lu günlere" dönüyoruz. Yarından itibaren terörist savunmasını yapmaya başlayacak. Sonra da kararı bekleyeceğiz. Ve tabii daha sonrasını.
"Apo'lu günlerin" başlamasıyla bizim medya kesimi de yine uykusuz gecelerle boğuşacak. Mudanya iskelesini işgal eden gazete ve televizyoncular kıyasıya bir yarışın içine girecekler.
Mudanya'ya gidip günlerce görev yapan arkadaşlarla, bu rahat geçen 15 günde çeşitli sohbetler yaptık. Hani siz televizyonlarınızın başında ayaklarınızı uzatıp "Bakalım bugün neler olmuş?" diye ekrana bakıyorsunuz ya, işte oradaki arkadaşlarımız için durum böylesine rahat değil.
Bir kere herkes sabahın dördünden itibaren ayakta. İmralı'ya gidecek gazeteciler saat 06.00'da deniz otobüsüne biniyor. Canlı yayınlar saat 06.30'da başlamış oluyor ve gün boyu sürüyor. En fenası da gece haberleri, çünkü oradaki arkadaşlar en son haberleri canlı olarak yayınladıktan sonra otellerine gidebiliyorlar. Bu da genellikle 01.00'den sonra olduğu için günde ancak 2-3 saat uyuyabiliyorlar.
