RTÜK... Adı o kadar kakofonik ki; içinde RTÜK geçen haberleri okumak için militanlık derecesinde sağlam bir gazete okuru olmak gerek...
Hele bir de, bu anlaşılmaz rumuza, "frekans tahsis ihaleleri", "ihale yönetmelikleri" ve "yönetmelik değişiklikleri" gibi birbirinden sevimsiz ifadeler eklenince, durum iyice içinden çıkılmaz hale geliyor. Ve bu sayede, son iki yıldır RTÜK üzerinde yapılan tehlikeli planlar geniş kitleler tarafından bir türlü anlaşılamıyor. Planları tezgahlayanlar, mevzuatın anlaşılmazlığı ve bürokrasinin soğuk dili ardına saklanarak bu korkunç operasyonu kamuoyundan gizleme imkânına kavuşuyor.
Oysa tehdit, hiç kimsenin "bana ne" diyemeyeceği kadar yakın.
Düşünün, her Türk ailesinin salonunun baş köşesinde, ailenin bir ferdi olarak oturan ve ailenin bütün diğer fertlerinden daha çok konuşan, daha çok dinlenilen, daha çok etkileyen; bütün ailenin alışkanlıklarını, kültürünü, fikirlerini, zevklerini biçimlendiren şey; gözümüzü ayırmadığımız o TV ekranı söz konusu olan...
Acaba biri çıkıp "Ey ahali! Uyanın, televizyon yayınlarınızı Saddam'ın televizyonlarına benzetmek istiyorlar" diye bağırsaydı, bir faydası olur muydu?
İşte ben bağırıyorum.
Yayıncılıkta öyle bir döneme doğru gidiyoruz ki, eğer planlanan yasa değişiklikleri gerçekleşirse, bundan böyle devlet kendine "ters" gelen her türlü sesi susturabilecek. Bir TV kanalını yok etmek için "Ben sana güvenmiyorum" demesi yetecek. Her türlü muhalif ses kesilecek. Ve bütün bunlar olurken, seçip parlamentoya gönderdiğimiz temsilcilerimiz de hiçbir şey yapamayacak. Bu korkunç gidişatı çaresiz seyredecek. Çünkü eğer MGK'da planlanan değişiklik gerçekleşirse, oluşturulan kurulda siyasiler de olmayacak. Tıpkı YÖK gibi atamayla gelmiş bir kurul, bütün televizyon kanallarını tek tipleştirecek. Bizler ses çıkarmazsak, bundan böyle sadece kendini bu ülkenin sahibi zanneden birtakım insanların beğendiği ve bizim için "yararlı bulduğu" yayınları izleyebileceğiz.
Büyüklerimizin bizim için yararlı bulduğu kanalları izleye izleye gittikçe birbirimize daha çok benzeyeceğiz. Ağzımızı her açtığımızda aynı kahramanlık türkülerini söyleyen, aynı şoven milliyetçi nakaratları papağan gibi tekrarlayan afyonlanmış bir toplum olacağız. Öyle bir toplum ki, büyüklerimiz istedikleri anda bir düğmemize basıp bizi ağlatacak, bir işaretle coşturup meydanlara dökecek, istediği zaman "yaşasın", istediği zaman "kahrolsun" diye bağırtacak. Koskoca ülke, kusursuz bir koro gibi tek bir ağızdan söyleyecek, tek bir beyin gibi düşünecek. İşte böyle göz yaşartıcı bir birlik ve beraberlik içinde güzel güzel yaşayıp gideceğiz.
Geniş kitle olan bitenin farkında değil, dedik. Farkında olanların küçük bir kısmı olayın vehametini anlatmak için elinden geleni yapıyor.
Ama bir de her şeyi bildiği halde susanlar var. İşte asıl gaflet içinde olanlar onlar.
Çünkü onlar, bugün bu uygulama Kanal 7 gibi, Samanyolu, Mesaj TV gibi TV kanallarını yok etmeyi hedef aldığı için susuyorlar.
"Bana dokunmayan yılan bin yaşasın" aymazlığı içinde, o yılanın bir gün mutlaka kendilerini de sokacağını göremiyorlar.
Bu yüzden ben onlardan umutsuzum.
Benim tek umudum, konunun, henüz tehlikeyi fark edemeyen geniş kitleler yani sizler tarafından anlaşılmasında.
Sizlerin bundan altı-yedi yıl evvel radyolarınıza nasıl sahip çıktığınızı hatırlıyorum. Bugün de, dışınızdaki dünyayla belki de tek bağlantınız olan televizyonlarınıza aynı kararlılıkla sahip çıkacağınıza inanıyorum.
Unutmayın; televizyonlarınızı ele geçirmeye çalışanlar, aslında gözünüzü kulağınızı ve beyninizi ele geçirmek istiyorlar.
Gözünüze, kulağınıza ve beyninize sahip çıkın.
