Silinip giden bir kavram: Merhamet!

Ekranlarda Kosova dramını izlerken yüreği yanan insanlar, evlerindeki giysileri toplayıp yardım olarak gönderiyorlar.

Bütün amaçları, kış kıyamette titreşen o güzel ve onurlu insanlara yardımcı olabilmek, onları bir parça ısıtabilmek.

Buraya kadar her şey normal!

Normal olmayan; okurumuz Melin Öner'in gönderdiği mesajda anlatılanlar.

Melin Öner diyor ki: "Kosova için toplanan kılık kıyafet, yerine ulaştırılmadan bizimkiler tarafından seçilip alınıyor. Ayrıca toplanan çoğu kıyafet Kemerburgaz çöplüğüne atılmış, ne ararsanız var."

Okurumuzun iddiasını yetkililere iletiyor ve incelemeleri ricasında bulunuyoruz.

Kimdir bu "bizimkiler"?

***

Öner'in bir başka uyarısı da Bostancı'daki köpekler hakkında.

Bostancı'da oturanların çoğu apartman boşluklarını kapatmışlar.

Doğurmak üzere olan bir köpek, yer bulamamış.

Yağmur altında toprağı kazıp içine girmiş ve yavrulamaya başlamış.

Melin Öner şöyle devam ediyor: "Üst kattaki 70 yaşlarında, güya dindar kadını, doğum anında, elindeki sopayla köpeğe vurmaya çalışırken engelledik."

Yaşlı bir kadını, doğum yapan bir dişiye sopayla saldırtan içgüdü nedir acaba?

Hangi koşullar, onu böyle zalim ve merhametsiz kıldı?

Bunu anlamak mümkün değil.

***

Bir zamanlar bu toplumu "adaletsiz ama merhametli" diye tanımlamaya eğilimliydim.

Batı toplumları ise adil ama merhametsizdi bana göre.

Şimdi ne yazık ki hem adaletsiz hem de merhametsiz bir toplum olma yolundayız.

İnsanlarımız birbirine karşı acımasız, doğaya ve hayvanlara karşı ise kıyıcı davranıyor.

Bir takım genç insanlar, yolda annesiyle yürüyen bir öğretmeni ormana kaçırıp tecavüz ettikten sonra bıçaklayarak öldürüyor.

Genç kızın, "Bırakın annemi son kez görüp veda edeyim!" yalvarmalarına gülüyorlar.

Kendi çocuğunu öldürenler mi istersiniz, komşusunu boğazlayanlar mı?

Nasıl bu hale geldiğimizi anlayamıyorum!

Açıklayamıyorum.

Eğer siz açıklayabiliyorsanız bana yazın!