ZÜLFÜ LİVANELİ (e-posta:livaneli@sabah.com.tr )

SABAH'tan Bengüç Özerdem ve Hakan Denker arkadaşlarımız Makedonya'dan döndüler.

Bunca savaş ve acıya tanık olmuş gazetecileri, belli ki bu kez gördükleri çok etkilemiş.

Makedonya'daki ölüm kampında rastladıkları yaşlı bir adamı anlatıyorlar.

500 yıllık bir Osmanlı ailesinden geldiğini söyleyen adam, yardım olarak dağıtılan ekmek kuyruğuna girmeyi reddetmiş.

Günlerce, "Ben kimseye el açmam!" diye direnmiş.

Yağmurun, soğuğun altında, her türlü hastalığın kol gezdiği ölüm kampında son nefesini verirken, çevresine toplanan çocuklarına : "Kaçmanın ve düşman karşısında küçülmenin sonu yoktur." demiş.

Çocuklar o zaman, babalarını zorla köyden çıkarıp o kampa getirmenin ne demek olduğunu anlamışlar.

Yaşlı adamı gömerken hoca, kefen ve yıkayacak su bulunamamış.

Kosova'ya bakan bir tepeye gömmüşler.

Bize gelen Kosovalı mülteciler dikkatimi çekiyor.

Müthiş bir yorgunluk, açlık ve sefaletten sonra Türkiye'ye ulaşmayı başarabilmişler.

Ne var ki yiyecek paketleri dağıtılırken hiç kimse birbirini ezmiyor, çığlık çığlığa haykırmıyor, çamurlar içinde debelenmiyor.

Sakince bekliyorlar ve ancak kendilerine bir paket uzatılırsa alıp teşekkür ediyorlar.

Hepsi son derece onurlu!

Yiyecek dağıtan kamyonların çevresinde birbirini kıran insan görüntüleri ekrana yansıdıkça, "Bu ülkenin geleneklerine ne oldu?" diye düşünür dururdum.

Kosovalılar bunları bize hatırlattılar.

Son yılların Türkiye'sinde para,mevki, şöhret gibi kavramlar her şeyin önüne geçti.

Yaşamda bunlar dışında değer ölçüsü yokmuş gibi herkes birbirinin boğazına sarılıyor.

Oysa "insan onuru" hepsinden daha önemli.

Eğer bu kavram sık sık hatırlanabilseydi, medyada, politikada ve iş aleminde yaşadığımız çarpıklıkların bir çoğu ortadan kalkardı.

Başarıya tapanlara bakıp bakıp Osmanlı sarayında padişahlara her sabah tekrarlanan: "Mağrur olma padişahım, senden büyük Allah var!" uyarısını anıyorum.

Ne yapmalı da kendisini dev aynasında gören kudret sahiplerine, bu sözü hatırlatmalı?