PAZARTESİ 20 TEMMUZ 1998
Devlet baba en zor zamanda bize yardımcı oldu. Onun için bizim ona borcumuz bitmez" diyor ve bakın neler söylüyor: "Herkes biri beş göstermeye o kadar hevesli ki! Ufacık bir yardım yapsalar dünya aleme duyururlar. Biz bundan hep itina ile kaçındık. O yardım kulüplerini görmüyor musunuz? Yoksul çocuklara bir lokma yiyecek verecekler. Sarı boyalı saçlarına mizampili yaptırmış hatunlar ellerine birer paket yiyecek... Ne o yardım yapıyorlar. Palavra! Hepsi reklam. İnsan tiksiniyor. 2 bin 500 öğrencimiz var. Ben onlara torunum diyorum. 4 tane sekiz yıllık ilköğretim okulumuz var. Bir de rahmetli kardeşim Vedat Kora için bir ilkokul yaptırmıştım. Tek katlıydı. Şimdi ikinci katı çıkıyoruz. Bir meslek lisemiz var. Okullar hep maden işletmelerimizin yanında. Afyon Acıgöl'de, Konya Cihanbeyli'de, Afyon Dazkırı'da... Büyük şehirlerde nasıl olsa ilkokul var. Önemli olan olmayan yerlere götürmek eğitimi. Üniversiteye gidenlere de burs veriyoruz. Nasıl devlet burs verirse bursu alan çalışmaya başladığında bir bedel öderse, bizde diyoruz ki Alkim bursu ile okumuş olanlar üniversiten mezun olduktan sonra kendi okudukları ilkokullara yardım etsinler. Böylece devamlılığı sağlayalım ve eğitim alan çocukların sayısı artarak büyüsün."