ÇARŞAMBA 29 NİSAN 1998
İki hafta önceydi. Ankara'da ekonomiden sorumlu üst düzeyde bir bürokratla sohbet ediyorduk. Konu döndü dolaştı seçimlerin zamanlamasına geldi. Ben iki olasılıktan söz ettim.
Birincisi:
Yerel ve genel seçimlerin aynı zamanda, yani Mart 1999'da yapılması...
İkincisi:
Genel seçimlerin, Mart 1999'daki yerel seçimlerden birkaç ay sonraya alınması...
Yüksek bürokrat tedirgindi:
"Genel seçimler fazla ertelenirse, ekonomi zorlanır. Doğru olan, seçimleri çok fazla geciktirmemek... Aksi halde bazı dengeleri daha fazla tutamayız."
Bunu niye aktarıyorum?
Şundan:
Son zamanlarda CHP lideri Baykal eleştiriliyor, erken seçimi başımıza sararak ekonomide iyi gitmeye başlayan işleri torpilledi diye...
Gerçekten öyle mi?
Benim kuşkum var.
Niye?
Ekonomi zaten tık nefes. Dengeler fena halde bıçak sırtında. Önemli olan bu olgu, eski deyişle vakıa. Son zamanlarda esen, estirilen bahar havasına gelince, sorunun özünü değiştirmeyen geçici bir durum...
Bir başka nokta:
Türkiye 1999 Mart ayında genel seçimden farksız bir genel seçime gidiyor. Yıl sonuna doğru kendimizi zaten heyecanlı bir seçim atmosferi içinde bulacağız. Eğer genel seçimleri yerel seçimlerle birleştirmezsek, bundan bir süre sonra, muhtemelen aynı yılın ilk ya da sonbaharında yeni bir seçim havası daha yaşayacağız.
Bir değil, iki seçim!
Öyle değil mi?
Bu durumda sormak gerek:
Ekonominin iki yerine bir defa seçim atmosferinden etkilenmesi daha akıllıca bir iş olmaz mı? Mart 1999'daki yerel seçimden kaçamayacağımıza göre, Mart'ta çifte seçim yapmak ekonominin zaten güç bela tutulan bıçak sırtındaki dengeleri açısından daha isabetli olmaz mı?
Bu konuda Baykal başından beri çok farklı bir şey söylemiyor. Aslında Yılmaz da bu görüşe kapıyı hiç değilse kapatmış değil, aralık tutuyor. Belki gerçekten kendisi de öyle düşündüğü için. Ya da Baykal'ı idare edip zaman kazanmanın peşinde olduğu için.
Her neyse...
Ama şu biliniyordu:
Erken seçim konusu Türkiye'nin gündeminden hiç kalkmış değildi. Mart 1999'da ya da ondan birkaç ay sonrasında yapılacağı fikri çok yaygındı.
Peki, o zaman ne değişti? Havanın bir anda değişmesine yol açan, 23 Nisan'da Yılmaz'ın bu defa Baykal'a Mart 1999'da çifte seçim için hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak biçimde evet demesi oldu.
Bundan dolayı da Yılmaz değil, nedense baştan beri hep aynı çizgiyi sürdürmüş olan Baykal bazı çevrelerde eleştiri konusu oldu.
Geçelim.
Bu hükümetin bir takım özel koşulların ürünü olduğu herkesin malumu. Ayrıca ülkeyi Refahyol'dan kurtardığı için de kamuoyunda büyük ferahlık ve destekle karşılandığı bir gerçek.
Yine biliniyor:
CHP'nin dıştan desteği olmaksızın bu hükümetin kurulması ve varlığını devam ettirmesi de olanaksız
Şimdi bu koalisyon hükümeti onuncu ayında. Neyi yapamayacağı neyi yapamayacağı anlaşılmış durumda. Türkiye bu hükümetle de belirsizlikten kurtulabilmiş değil.
Önünü tam göremiyor.
Yani istikrarsızlık sürüyor.
Bu durumda iki farklı görüş var.
Kimileri diyor ki:
"Türkiye seçime gidecekse, istikrarı yakalamak için gitmeli. Sandıktan yine bölünmüşlük, istikrarsızlık, yani güçsüz hükümetler çıkacaksa, seçim tarihi mümkün olabildiğince ileri atılmalı. Bu süre içinde sandıktan istikrar çıkaracak bir seçimin altyapısı hazırlanmalı."
Farklı görüşe gelince:
"Sistemle, seçim ve partiler düzeniyle ilgili köklü değişikliklerin bu parlamentodan geçmesi ancak bir mucizeyle mümkün olabilir. Mucize beklemek yerine, makul zamanda seçime gitmek ve seçmenin sağduyusuna sığınmak daha evladır. Yoksa hem ekonomik hem de politik fatura gitgide büyür!"
Bu ikinci görüş ilkine göre sanki daha gerçekçi, daha ayakları yere basıyor. Birincisi için ben de keşke diyorum ama mevcut siyasi ortamda gerçekleşme şansı tanımıyorum.
O yüzden dileğim şu:
Yılmaz'la Baykal'ın köprüleri atması ülkemizde suları fena halde bulandırabilir. Onun için, daha önce anlaştıkları gibi, öngörülen parlamento takvimini gerçekleştirip, Mart 1999'da da çifte seçimi -veya birbirine çok yakın iki seçimi- planlasalar, iyi olur.
Yılmaz-Baykal kavgası sorumlulukla bağdaşmaz!