kapat
Anasayfa
|
E-gazete
|
Sarı Sayfalar
|
Arşiv
|
Üye Ol
|
Üye Girişi
|
English
|
Kırmızı Alarm
  
21 Mart 2009, Cumartesi
Sabah
 
Haberler Spor Günaydın Ekler Dosyalar Servisler Multimedya Astroloji Kültür-Sanat İşte İnsan Emlak Çocuk Yazarlar Çizerler
Gündem Siyaset Ekonomi Yaşam Dünya Teknoloji Turizm Otomobil
 
24 Saat
24 Saat
Yaşam
Etkileşim kutusu
Haberi Dinle
Yorum Yap
Editöre e-posta
Yazıyı Gönder
Çıktı Al
Google Bookmarka Ekle Facebook'ta Paylas Digg Profiline Ekle del.icio.us Profiline Ekle

Belfast'tan Diyarbakır'a bir acı yolculuğu

MÜJGAN HALİS
21.03.2009
Açlık filminin galası için, Diyarbakır'dayız. Filmi Türkiye'ye getiren isimlerden, Özcan Alper imzalı Sonbahar filmi yapımcısı Serkan Acar ve Diyarbakır Sanat Merkezi (DSM) katkılarıyla kente gelen duyurular her tarafa asılı. DSM DiyarGaleria Avrupa Sinemasının önü, heyecanlı bir izleyici kalabalığının kıpırtısıyla farklı bir gün yaşıyor. Zira, Diyarbakır 5 No'lu Cezaevi'nin konukları, tanıkları, dinleyicileri onlar. Filmin galasında davetlilerin yanı sıra, kapının önünde bekleyenler kimliklerini 'tutuklu yakını' diye açıklıyor ve onlara göre, bu kimlik filmin öncelikli olarak izlenmesi için yeter sebep. Sanki, senelerden 1981, kentlerden Belfast değil de; 1983'ün Eylül'ü ve Diyarbakır'ın gri, puslu, kuşkuya ve korkuya kesmiş o günleri çıkacak karşılarına. Ölüm orucundaki oğluna "Bir daha hiç ağlamayacağım," sözünü verdikten sonra, gözünden tek damla akıtmamış Sakine Arat, cezaevi kapısındaki günleri anımsıyor, filmde Sands'in anne babası oğullarını cezaevinde ziyaret ederken... Cezaevinde, ranza altlarında dayak zoruyla, sırf marşları söylemek için öğrendiği okuma yazmasıyla sonradan üç kitaba imza atan Salih Sezgin de orada. O da karşılaştırıyor kendisiyle IRA'lıları: "Arkadaşlarımız açlık grevinde ağır ağır ölürken bile zulme maruz kaldı. Böyle, filmdeki gibi özel bakımlar görmek, çarşaf vücudunu acıtmasın diye özel aletler üretmek rüyaydı. Su verilmedi arkadaşlarıma, bilerek cezaevinin en sıcak üst katında tutuldular, aylarca." Diyarbakırlılar önceki akşam, Açlık filmi ile IRA militanlarının işkencesini izlerken "Yaşadığımızın yanında bu ne ki," demekten kendilerini alamadı. Avukat Sezgin Tanrıkulu'nun anımsadıkları ise çocuk belleğinden bugüne hiç unutmamacasına kalanlardı: "Askerler düdük çalardı ve annem beni sürükleyerek koşmaya başlardı, o düdük sesiyle görüş kabinlerine kadar koşardık. Hazırolda, ellerimiz arkamızda bağlı ne kadar konuşursak konuşurduk. İkinci düdük sesiyle koşarak kabinlerden çıkardık. 'Her Kürt burayı tadacaktır,' sözü ise herkesin hatıralarında."

Yayın tarihi: 21 Mart 2009, Cumartesi
Web adresi: http://www.sabah.com.tr/2009/03/21//haber,4235621F93304CE08E00932869A99D25.html
Tüm hakları saklıdır.
Copyright © 2003-2009, TURKUVAZ GAZETE DERGİ BASIM A.Ş.

Yaşam Haberleri