Enkazda kendin

Enkaz budur.
Köşeye sıkıştırılmış, ablukayla aç bırakılmış, devletsiz bir toplumu yıkar, yakarsınız.
Utanmazca bir "süre" vardır.
ABD Başkanlık koltuğu eski başkandan yenisine devredilene kadar.
Bombalar beyazdır.
Filistinliler siyah.
Siyah başkan bir umuttur.
Ama Saray (ya da Ev), hep Beyaz!

Enkaz şudur.
Kıstırıldığı, tüketildiği, eritildiği yetmiyormuş gibi, birbirinin gırtlağına yapışmış bir toplum.
El Fetih'e karşı beslenip şişirilmiş Hamas.
Hamas'a karşı işbirlikçi kılınmış El Fetih.
Laik bir örgütü varken de "terörist" sayılmış bir halk.
Dinci bir örgütü varken de "terörist" sayılmış bir halk.
Terörist olduğu gerekçesiyle sürekli terörize edilen ve birbirine karşı da teröristleştirilen bir halk.

Filistin, bitmeyen bir derstir.
Kurbanların nasıl hızla cellat olabildiğinin de dersidir.
Dünyanın ikiyüzlülüğünü de anlatır; iyice karıştırırsanız sayfaları, iyice silerseniz aynaları, kendi iki yüzünüzü de görürsünüz.
"Kardeş kardeşi vurur mu" diye hep bir ağızdan söylemiş halkların da, nasıl birbirini içten, kalpten, taammüden, tahammülsüzlükten, körlükten, kalpsizlikten vurabildiğini, onların arasında en yakından bildiğinizi bulursunuz.
Filistin'e giderken kalbiniz...
Kendinize takılır gözleriniz.