Övün ama güvenme!

Öğüt yanlış anlaşılmış olsa gerek.
Birinci kısmı değil. O hep geçerli: "Türk, övün..."
Ancak, ikinci kısım sorunlu; yani "Türk, çalış..."
Çünkü, Türk'e (Kürt'e de) yeterince iş yok. Bir işi olanlar da her "kriz" de, kimileri "çok Atatürkçü" patronlarca, öğüte inat, "çalışamaz", işsiz kılınıyor.
Aralarında, sanki kendilerine "Türk'ü çok çalıştır, angarya yükle ama fazla mesai ödeme" denmiş "cumhuriyetçi, demokrat, liberal, laik, milliyetçi, ulusalcı, muhafaza-kâr" patronlarca günde 12, 13 saat, örgütsüz, hak ve hukuksuz "çalış"tırılan "Ey Türk gençliği" de var.
Onbinlerce öğretmen zaten "çalış"tırılmıyor. 45 yaşına gelip şehit düşmemişse, binlerce uzman asker "şehit düşmedi, verimliliği düştü" diye "çalış"tırılmayıp atılıyor.

Sonuncuya, yani "Türk, güven"e gelince...
Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı'nın Infakto RW'ye 18 ile 35 yaş kent gençleri arasında yaptırdığı araştırma gösteriyor:
"Gençlerin sadece yüzde 6'sı, insanların genel olarak güvenilebilir olduğuna inanıyor."
"Dünya Değerler Araştırması" da tüm ülke için bunu yüzde 7 olarak bulmuştu ve 55 ülke arasında sondan ikinci sıraya koymuştu.
Hale bakın:
"Birlik, beraberlik, bölünmez bütünlük, imtiyazsız ve sınıfsız bir kitle, etle tırnak, birimiz dünyaya bedel, küçüklerimi sevmek büyüklerimi saymak" halinde yaşadığı varsayılan gençler (ve millet) aslında birbirine hiç güvenmiyor.
Tabii başka şeylere de güvenmiyor.
Hatta kendine bile.
Sadece güvenmiyor değil; araştırmadaki gençlerin sadece yüzde 5'i son bir yılda "gönüllü" bir faaliyete katılmış. 55 ülke arasında sonuncu!
Ötekine güvenmeyen, birbirini pek sevmeyen, kendinden ve başkasından kuşku duyan, bir başkasına karşılıksız pek el vermeyen, kendinde el verecek hal görmeyen, gönüllü ve örgütlü dayanışmadan uzak bir vaziyet.
Yine de bir yüzde 6 var hiç olmazsa. Güven, onlara emanet!