Başkent'te üç resim

Ankara'da ne sahada kupayı çok isteyen bir takım görüntüsü vardı; ne de tribünler 25 yıllık hasretin ateşindeydi. 19 Mayıs'ın boş koltukları, iki takım adına da "bir an önce bitsin" misyonunu yüklenmiş, 90 dakikanın ahitleri oldular.
Maçın hikayesi yok. Aragones haklı bir kararla rotasyona gitti. Tek ön liberoda ısrar etmeyip göbek ikilisini iki dirençli (Josico-Deniz) orta sahadan kurup, Tümer ve Kazım'ın defansif dinamizmlerini de sahaya yansıtmalarını sağladı. Daha 5. dakikada Semih "iş bitirme" görevini yaptı, maçı takımının kucağına verdi. Kalan 85 dakika boyunca oyundan kopmayıp, Ankaragücü'nün parlamalarına su sıkarak kontrollü oynadılar.

TÜMER MAÇA YABANCI KALDI
20. dakikadan itibaren sağ arka adalesini tutan Tümer'deydi gözlerim. Dede'nin burun büktüğü Tümer, erken golle 'pamuk' gibi olan maçın yabancısı kalmayı tercih etti. Belki "neden?" diye soruyordu kendine. Rotasyonda kullanılacak oyuncu olmayı yediremiyordu kendisine belli ki. Ama "Tümer oynamalı" diyenleri mahcup etmeyi tercih etti. Bundan sonra Tümer'in aslında kafasına koyduğu maçı alabilecek kapasitede bir oyuncu olduğunu Aragones'e kim, nasıl anlatır? Tümer kendi gururunun ağırlığında kayboldu.
Fakat bir genç parlıyordu. Volkan Babacan'ın performansını izlerken, bir an bile endişe duymadık. Arkadaşları da baskı yediklerinde çekinmeden ona pas kullandılar. Şu an görevde olmayan kaleci antrenörü Murat Öztürk'ün emekleri karşılığını buluyor galiba... A.Gücü taraftarının büyük kısmı Cemal Aydın'ı protesto etmek için stat dışında kaldı. İçeri girenler de ağızlarına ne gelirse söylediler. Karşılarında ise kendileri gibi yönetim ile problemi olan ama takımlarını hiç bıkmadan destekleyen Fenerbahçeliler vardı. Rüzgar eken, fırtına biçer. Tribündeki koltuğunuzun arkasında ne yazarsa yazsın, takımın bir ferdi olamazsanız, kaderinize de razı olursunuz.