Beşiktaşlı efe

Her yıl en az iki kez yaparız... Yorulup nefes almak ihtiyacı duyduğumuzda tüm spor servisi olarak yemeğe gideriz.
Yaklaşık 2 yıl önce bir Aralık gecesiydi. Spor servisi Taksim'de bir yerde ekipçe eğlenecek, tüm yazarlar katılacaktı. Kazım Abi o gün hastaneye gidecek ve bir süre önce aldırdığı sol akciğerinin kardeşi; sağ akciğerindeki son durumu öğrenecekti. Akşamüstü aradı: "Sağ akciğerimde de kanser çıktı. Artık yoruldum. Bunu da aldıramam ki başka akciğerim kalmadı. Ben evdeyim bu akşam için beni affedin" dedi. Israr ettik. "Kafan dağılır, gelip seni alalım" dedik. Kibarca reddetti. Eğlenmeye gidiyorduk, efkar dağıtmaya gider olduk. Mekana gittik oturduk, yaklaşık 30 dakika sonra Kazım Abi gelmişti. Oturdu, 5 dakika içinde o gün hastanede neler yaşadığını anlatmıştı. 2 saat önce "Artık yoruldum" diyen adam 2 saat sonra eğlence masasında "Yine savaşacağım yine yeneceğim" dedi. 6.dakikadan itibaren sohbete geçtik dedikodu yaptık, sohbet ettik, güldük, eğlendik.
Oturdukça eğlence muhabbet derinleşti, çalınan şarkılara eşlik edildi. Sonra tüm masa oynamak için sahneye çıktı. Herkes 'yalandan' oynuyor, el çırpıp tempo tutuyordu. Birden nasıl olduysa 50 kişinin ortasında bir yuvarlak açıldı ve Kazım Abi o yuvarlağın içinde kaldı. Afşin doğumlu, aslen İskenderunlu, İstanbullu Beşiktaşlı Kazım Abi, henüz Bodrum'a yerleşmemişken birden ayaklarını yere vura vura zeybek oynamaya başladı. Gözlerine inanamayan 50 kişinin alkışları, tezahüratları Maraşlı Zeybek; Beşiktaşlı Efe içindi. 3 saat önce yarım akciğerinin kalan kısmında kanser olduğunu öğrenen bu 'Savaşçı Kartal' 3 saat sonra ayaklarını, dizlerini yere vura vura zeybek oynuyordu...
Herkes onu başka bir anısıyla hatırlayacak ama biz; senin spor servisin, dünden beri o geceyi anıyoruz. Seni hep öyle hatırlayacağız Kazım Abi. Nur içinde yat.