Kadınların savaşı...

Oyuncu Betül Şahin, Osman Yağmurdereli'nin ölümünün ardından "Canımı kaybettim, seni hiç unutmayacağım" sözlerinin yazılı olduğu bir ilan verdi. O ilan, yıllardır sessizce konuşulan bir dedikoduyu gerçeğe dönüştürüyordu. Suskun kadın dillenmişti. Tuhaf olan bir ölümün, bir gidişin, bir eksikliğin onu muzaffer kılmasıydı. Bir anlamda meydan okuyordu. İtiraf ediyorum; bu ilanı gördüğümüzde, hepimizin içinde bir çatışma yaşandı. Bunun haberi yapılmalı mıydı? Böyle acılı bir günde, acılı bir eşe saygımızdan sessiz kalmayı tercih ettik. "Ölüme yakışmaz" dedik. Ama Betül Şahin'in sözleri, açıklamaları bizi bile ardında bıraktı... Konuşup anlattıklarından çok, niçin şimdi konuştuğuna takıldık. Cenaze henüz kaldırılmıştı, herkesin acısı henüz çok tazeydi. Esin Yağmurdereli, eşinin ardından iki gözü iki çeşme ağlıyordu ve Betül Şahin konuşuyordu... Kimsenin ne yaşadığını bilemeyiz. Betül Şahin'in yaşadıklarını da bilemeyiz. Ama böyle bir günde-günlerde, bunları konuşması, 'daha da konuşurum' diye gözdağı vermesi falan anlaşılabilir gibi değil... Ölümün sessizliğine bu çığlıklar hiç mi hiç yakışmıyor çünkü... Bu arada... Hayatta hep iktidarın ellerinde olduğuna inanan, hayatı yönettiklerini, hayatı dizayn ettiklerini sanan, kendi güçlerine tapan erkeklerin; en büyük zaafı ve en büyük yenilgisi budur işte! Her şeyi kontrol edebilirsiniz ama kadınları asla... Gün gelir, bir kadın çıkar, bütün o apoletlerinizi söker alır omuzlarınızdan... Ve çırılçıplak kalırsınız...