Mr. Simon'ın yıldızı hiç sönmeyecek

1983 yılında New York'ta kurulmuş bir vakıf var: Rock and Roll Hall of Fame. Türkçeye Rock and Roll Ünlüler Şeref Salonu' olarak çevirebileceğimiz bu vakıfta 1986'dan itibaren her yıl rock müziğine katkıda bulunan çok sayıda şarkıcı, müzisyen, prodüktör, şarkı sözü yazarı ve disk jokey arasından birkaçı öneriliyor ve onların içlerinden de pek azı bu efsaneler listesine alınıyor. Örneğin ilk yılın en büyük isimleri arasında Elvis Presley, Fats Domino, Jerry Lee Lewis, Little Richard'ın adlarına rastlıyoruz. 2008'in listesinde ise Madonna ve Leonard Cohen dikkati çeken isimler... Bu listeye 2001'de Michael Jackson ve Queen ile birlikte giren bir başka efsane sanatçı da Paul Simon. Aynı listeye 1989'da topluluğu Rolling Stones ile birlikte giren Mick Jagger, 1994'te listeye alınan Elton John gibi, Paul Simon da yıldızların saman alevi gibi parlayıp hemen söndüğü zorlu müzik dünyasında 1970'lerden bugüne dek her yaştan hayranını en büyük konser salonlarına toplayabilen, sıra dışı bir sanatçı. Müzik dünyasının en büyük ödülü Grammy'yi 12 kez almış; yetmemiş, 2003'te 'Yaşam boyu Grammy' ödülüyle onurlandırılmış. Amerikan Film Enstitüsü onun bestesi olan ve Simon Garfunkel ile birlikte 1967 yapımı The Graduate filmi için seslendirdiği Mrs. Robinson adlı şarkıyı '100 yılın en iyi 100 şarkısı' listesine katmış. Paul Simon dünya turnesi kapsamında geçtiğimiz günlerde Montreux Caz Festivali'ne de konuk oldu. Lütfü Kırdar Konser Salonu'nun en az iki katı büyüklüğündeki Montreaux Stravinsky Konser Salonu'nun biletleri satışa çıktıktan yarım saat sonra tükenmişti. 67 yaşındaki şarkıcı, her biri birkaç enstrüman çalan olağanüstü sanatçılardan oluşan grubuyla hiç ara vermeden iki buçuk saat sahnede kaldı, dinleyenleri coşturdu. Bridge Over Troubled Water, Graceland, Mrs. Robinson, Sounds of Silence gibi kuşaklar boyu dillerden düşmeyen şarkılarını salon hep bir ağızda söyledi.

FESTİVALE İLGİ BÜYÜK
Montreux ya da Türkçe olarak yazdığımız biçimiyle 'Montrö', İsviçre'nin Fransa sınırını oluşturan Cenevre Gölü'nün kıyısında, 20 bin kişilik sakin, sessiz bir kasaba. Ama her yıl temmuz ayında düzenlenen Caz Festivali sırasında nüfus bir anda 250 bine çıkıyor. Sahil boyunca yer yer küçük topluluklar halka bedava konserler veriyor, kıyıda kurulan stantlarda incik boncuk, Uzakdoğu giysileri satılıyor, amatör cambazlar maharetleriyle birkaç kuruş toplamaya çalışıyor. Konser çıkışı ayrı bir âlem yaşanıyor Montrö'de. Festivalin resmi Caz Cafe'si günün ilk saatlerine kadar dolup boşalıyor. Konserden çıkan müzisyenler, Palace Hotel'in alt katındaki ünlü Harry's Bar'a da uğruyor, konser dinleyicileri ya da bilet bulamayanlar burada kendiliğinden oluşan ve çoğu kez sabaha karşı biten jam sassion'ların keyfine varıyor. Sakin ve huzurlu Montrö'yü temmuz ayında çığırından çıkaran, 1936 doğumlu bir müzik tutkunu, Claude Nobs. Nobs, Montreux Caz Festivali'nin 42 yıllık temel direği, her şeyi... Bir fırıncının oğlu; babasının kendisine dinlettiği 78 devirlik kara plaklar sayesinde cazla tanışmış. Aşçılık öğrenimi gördüğü halde, o günlerde yeni gelişmeye başlayan turizme ilgi duyan bu delikanlının, turizm bürosunda çalışırken, gençlere konserler de düzenlediği biliniyor. Eğer müdürü, o dönemde Montrö'nün tanıtımı amacıyla New York'a gönderilen ekibe katmamış olsa bugün çoktan turizm bürosundan emekli bir müzik meraklısı olarak kalabilecek Nobs, New York'ta Atlantik plak şirketinin kapısını çalıp, Nasuhi ve Ahmet Ertegün ile tanışmak isteyince kaderini değiştirdi. O tam ayrılırken büroya giren Roberta Flack'ı Montrö'ye bir konser için davet etti, Ahmet ve Nasuhi Ertegün kardeşler de onu desteklediler. Böylece Montreux Caz Festivali'nin temeli atılmış oldu. Şöhretin doruğundaki sanatçıları büyük paralarla bile sahneye çıkarabilmek zorken, Nobs bir telefonla istediği tüm müzik ustalarını küçük Montrö kasabasına getirebilecek manevi güce sahip. Nitekim bu yıl bir başka caz devi Quincy Jones'un 75. yaşgünü konseri için dev bir sanatçı grubunu aynı sahnede buluşturmak bile başlı başına bir başarı...