Mustafa Boydak... Hem ağladı, hem ağlattı

Para ile imanın kimde olduğu bilinmez ama... "Yaygın kanaate göre" onlar, Kayseri'nin en zengini.
Türkiye'nin de "en zenginlerinden."
"Boydak" ailesinden bahsediyoruz.

"İstikbal" onların.
"Bellona" onların.
Ve daha pek çok "marka" onların.
Grubun "Yönetim Kurulu Başkanı" Hacı Boydak.
Hacı beyin kardeşi olan Mustafa Boydak da "Kayseri Sanayi Odası Başkanı."
Medyada daha çok Mustafa Boydak "ön planda."

**

Boydaklar, Kayseri'nin Hacılar ilçesinden. Hacılar, Kayseri'ye 10 kilometre. Eskiden köydü.
Erciyes dağının eteğindeki Hacılar "dağlıktır."
Toprak yoktur.
"Ekim, dikim" yapmak olanaksızdır.

Boydaklar'ın babası Sami Boydak, Hacılar'da yaşayanların çoğu gibi çalışmaya Kayseri'ye gidermiş.
Gidenlerin çoğu da "marangozun yanında" işe girermiş. Çırak olarak.
Akşamları da "köye dönülürmüş."

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde...
Marangoz çırağı Sami Boydak akşam "işten çıkmış."
Hacılar'a giden "külüstür otobüse" binmiş.
Yolda "paralar toplanmaya başlanınca..."
Sami Boydak "utanarak ve alçak sesle" demiş ki:
- Şoför amca... Muavin abi... Vallahi 5 kuruşum yok... Bugün beni köye para almadan götür... Haftalığımı alınca öderim.

Şoför, otobüsü yolun sağına çekmiş:
- Paran yoksa ne diye otobüse bindin?.. İn aşağı.
- Amca hava karardı... Kış kıyamet... Köye nasıl gideyim?
- Yürüyerek.
- İyi de, it olur uğursuz olur... Kurt gelir... Ne yapacağım?
- Ne yaparsan yap.

Sami Boydak "yürüyerek" köye, evine gitmiş.
Başından geçenleri ağlayarak çocuklarına söylemiş. Çocuklarının gözyaşları sel olup akmış.

Geçenlerde "bir toplantıda" Türkiye'nin sayılı zenginlerinden Mustafa Boydak babasının başından geçen bu olayı "bir salon dolusu dinleyiciye" anlatıp, demiş ki:
- Büyüdüm, kendi kendime ve Allah'a bir söz verdim.
- Dedim ki, Hacılar'da fukara, işsiz, muhtaç tek kişi bırakmayacağım.
- Şimdi Hacılar ilçesinde fabrika üstüne fabrika kuruyoruz... Hiçbir hemşehrimizi kimseye muhtaç etmiyoruz.

Kayseri Büyükşehir Belediye Başkanı Mehmet Özhaseki de "dinleyenler arasındaymış."
Özhaseki bize dedi ki:
- Mustafa bey babasının başından geçenleri anlatırken gözyaşlarını tutamadı... O ağladı, bizleri de ağlattı... Bir baktım bütün salon ağlıyor.