Çin değişirken..

Resim acıklı.. Resim aslında birinci sayfada poster olur.. Ana acısı.. Ana acısı böyle mi yansır kameraya.. Çeken ödül alacak mutlak..
Genç bir Çinli anne, enkaz altından çıkmış minik kızının cesedine nasıl sarılmış.. Ona hayat verecek sanki, sımsıkı, sımsıcak kucağına bastırırsa..
Eski gazetecilik kalmadı.. Bin köşe yazısı, 10 bin haber değerinde bir fotoğraf, küçük kullanılmış ya da iç sayfalara atılmış.. Ya da hiç kullanılmamış..
Oysa resme dikkatli bakarsanız, çok başka şeyler de anlatıyor, acıdan öte..
Genç Çinli anne.. Çinli kadın, Mao'dan ezberlediğimiz tek tip elbise giyer değil mi?.. Giyerdi..
Bunun bacağında bir Amerikan blue cin var.. Ayağında da Amerikan sneaker..
Hani Batı'da yıllardır moda ya, tenis ayakkabısı giymek.. Ondan..
Çin'in nasıl değiştiğini bundan iyi ne anlatır ki?.
Bakmak ve görmek.. İşte gazetecilik farkı..
Görmek ve değerlendirmek.. İşte gazeteci ustalığı..
Bir kişi görmedi, değerlendirmedi..
Meslek ölüyor.. diyorum kızıyorlar!..