Etkisiz eleman

F.Bahçe bu sezon Trabzon'dakinden çok daha ümitsiz maçlar oynadı. Sevilla ile eşleştiğinde de kimse turu geçeceğini ümit etmiyor, hele Chelsea önünde bir beraberlik bile yeterli görünüyordu. Bu engelleri, tüm dünyayı şaşırtarak, korkutarak geçmeyi bildiler. Ama bu maçların hiç birinde dünkü gibi pes etmiş, vazgeçmiş oynamadılar.
Şampiyonluk avantajını rakibiniz ele geçirse de, sahadakilerin taraftarına ve formasına sorumluluğu; kazanmak için her şeyi yapmayı gerektiriyordu. Ama ne o duyguyu taşıdıklarına dair bir izlenim veriyorlar, ne de fedakarca mücadele ediyorlardı.
Zico değişmeyen kadrosu ve zihniyeti ile oynadı maçı. Sahadaki etkisizlik, yine onun için 'etkisiz' elemandı.
Yattara'nın golüne kadar, bunun benzeri dört pozisyon yakaladı Trabzon. Şans yaver gitti, Serdar kurtarışları seriye bağladı.

KİM NELER ÖĞRENECEK?
Bir sezon seyrettiği gibi, yine Alex'in ayaklarına dikti gözlerini. Sezonun yıldızı, yine kelepçedeydi. Bir türlü parlatamıyordu yeteneklerini. Buna rağmen Semih ile işbirliği, birkaç pozisyon getirse de, bu kez de Trabzon kalecisi Onur'un refleksleri devreye girdi.
İlk yarıda şampiyon olması için kazanması gereken takım Trabzon'muş gibi bir izlenim vardı. İkinci yarıda Zico'dan klasiğini bekledik ama yapmadı. Yasin "Sakatlandım" diyene kadar değişikliğe gitmedi. Semih'in yanına İlhan'ı iliştirmek için farkın üçe çıkması ya da dakikaların 60'ı geçmesi gerekiyordu. Nitekim, çift forvet kararını kronometre verdirtti.
Sakat olmasına rağmen Uğur'un sürüklemeye çalıştığı Fenerbahçe'nin karşısına, Trabzon Yattara ile çıktı. Gineli şovunu yaptı, maçın 'keyif elemanı' oldu.
Şampiyonluğun neden kaçtığının özetidir bu maç. Alex'e kurgulanan oyun düzeninde, sürprizi zayıf takımlar karşısında yaratıyorsunuz. Ama mücadele etmediğinizde, 'yarım yıldızı' olan takım hesabı kesiyor. Bakalım bu maçtan kim nasıl ders çıkaracak, geriye yaşayıp öğrenecek bir şey kalacak mı?