Duyguların huzursuzu

Bu sütunda yıllardan beri "türban sorunu", başı örtülü "kız öğrenciler" in üniversiteye girememesi, "adalet duygusu" na dair sorun olarak ele alındı hep.
Eğitim açısından da, üniversitenin evrensel manası, fırsat eşitliği, kızlar ile aynı düşünce ve inançtaki erkekler arasındaki fark, kızını okutmak istemeyen aile geleneği ile devletin düştüğü paralellik, kadına baskı ve tahakkümde geleneksel ile sözde modern (laik) ittifak, kazanılmış hakkın gaspı açısından da; hatta (başkasının inancına, inançsızlığına karışılmadığı, baskı yapılmadığı; inanç kayırması sağlanmadığı sürece) inanç sorunu olarak da, hatta hatta "siyasi simge", "siyasi ifade özgürlüğü" bakımından da.
Bütün bu açılara rağmen, Başbakan ile (Meclis'te idam sesi çıkaranlar başta) çoğu arkadaşı, seçmeni, hatta "türban sorunu" mağduru ile aynı yerde durmuyoruz.
Seçmeli bir "adalet duygusu" nun hakiki demokratlıkla, hakiki adalet arayışıyla ilgisi yok.
Bunun için ille de baş açmak gerekmeyebilir (çünkü karşı cephedeki nice erkek ve kadının da zihni kapalı); ancak vicdanını aklınla birlikte açmak, aşmak gerekiyor.
Milyonlarca insanın başka başka sorunlarda "adalet talebi" ile "adalet duygusu" ihtiyacında iktidar yüreği sağır çünkü.