Demirel - Günaydın kavgası

NECATİ Zincirkıran, "Epsilon" Yayınları'ndan çıkan "Olaylar, Anılar ve Gerçekler" kitabında, bilmeyenlere, Babıali'nin kapısını aralıyor. Benim gibi bizzat olayları yaşamış olanlar ise, hafızalarını tazeliyorlar.
Günümüzün politikacılarına bu kitabı dikkatle okumalarını tavsiye ederim. Sözgelimi, Adalet Partisi iktidarının sonunu ve 12 Mart müdahalesinin zeminini hazırlayan, Süleyman Demirel ile Günaydın gazetesinin kavgasıdır. 15 Kasım 1969'da, Günaydın gazetesi, patron Haldun Simavi'nin bilgisi dışında, çok çirkin bir habere yer vermişti. Haber şöyleydi: "Ayko Oteli sahibi Ali Tepe, Noter'e tevdi ettiği ifadesinde diyor ki: Kardeşim, Nazmiye Demirel'in yakın dostu olduğu için öldürüldü."
Osman Nuri Tepe, Nazmiye Demirel'in kunduracısıydı ve Günaydın, Nazmiye Hanım'la kunduracısı arasında bir ilişki bulunduğunu ihsas ediyordu.
Süleyman Demirel bu haberi hiç affetmedi ve Haldun Simavi'nin barışma taleplerini reddetti. Haldun Simavi ise, " Madem barış çubuğu tüttüremiyoruz, o zaman savaş! " talimatını verdi. Adalet Partisi'nin içini karıştırdı. Demirel ile ilişkisi bozuk olan AP milletvekillerinden, birtakım usulsüz geliş meleri öğrenip manşetine taşıdı. Demirel kardeşlerin "yolsuzlukları" piyasaya sürüldü. Buna mukabil, Demirel, Haldun Simavi'nin evindeki çocuklara bakan İngiliz mürebbiye Brenda'yı "İngiliz casusu" olduğu iddiasıyla sınır dışı etti. Mürebbiye Brenda'nın, Haldun Simavi ile dost hayatı yaşadığı da söyleniyordu. Gördüğünüz gibi, gazeteci ile politikacı birbirini tam kalbinden vurdu.
Bugün de medya, zaman zaman, kişisel menfaat veyahut takıntılar uğruna haber yapıyor veyahut bazı olayları görmezden gelebiliyor.
Necati Zincirkıran'ın kitabını okuyunca, pek fazla yol alamadığımızı üzülerek gördüm. Hani var ya... az gitmişiz, uz gitmişiz... Bir arpa boyu bile değil alınan mesafe, bilesiniz.