Eşeğimizi bulduk!

Son 20 dakika yine acı çektik ama sonunda değdi doğrusu. Aslında şu oyuncu şöyle oynadı, bu oyuncu böyle oynadı denecek zaman değil. Son 90 dakikayı da teknik ve taktik açısından eleştirmek son derece gereksiz. Zaten böylesine maçlarda da bir takımın iyi oynamasını beklemek hayalcilik olur. Artık bundan sonrasını planlamalıyız. Terim'le mi, Terim'siz mi karar kendinin. Önümüzde yaklaşık 8 ay var. Çok şey yapabiliriz, sıfır çekip erken de dönebiliriz. Ama 8 ayda özellikle kadro planlaması, kamp yapılacak yerler, çok önemli.
Dün gece o kadar yorgunduk ki hem Norveç gibi fizik mücadelenin üst düzeyde geçtiği bir maçı oynadık, hem de ruhen son 90 dakikada ne yapabiliriz diye çok düşündük. Allah korusun alabileceğimiz bir beraberlik bile herşeyin sonu demek olacaktı. Aslında son 20 dakika maçı nasıl oynadık onu da bilmiyoruz. Herkesin suratından düşen bin parça. Oyuncularımızın haklı olarak dilleri dışarda, maçı anlatan spiker heyecandan yerinde duramıyor. Stat anonscusu neredeyse Fatih Terim'in yerini almış. Dakika dakika seyircileri coşturmaya çalışıyor.
Allah'tan Bosna gelmiyor ya da gelemiyor. 80. dakikaya geliyoruz. 2008'e sadece 10 dakikada var. Tuncay mutlak golü kaçırıyor atsa tüm Türkiye derin bir 'oh' çekecek. Ama Tuncay zor olanı yapıyor golü kaçırıyor. İşte o anda acaba mı diyoruz. Acaba futbolun yine o acımasız kuralı mı gerçekleşecek? Atamayana atacaklar mı? Artık son dakikalarda yenebilecek bir golün telafisi de yok. Kalıyor 5 dakika.

ALLAH BAZEN İNSANA...
Sıkıntılar git gide büyüyor ve uzatma anları kimsenin topa rakibe bakacak hali kalmamış. Tüm gözler Hollandalı hakemde ve sonunda beklenen düdük geliyor. Artık 2008 Avrupa Şampiyonası finallerindeyiz. Ne diyelim Allah bazen insana eşeğini kaybettirir sonra buldururmuş.
Ama biz bir daha böylesine zor günler acılı günler yaşamak istemiyoruz. Bir daha tuhaf takımlara garip puan kayıplarıyla işimizi riske sokmak istemiyoruz..
Fakat dedik ya biz enteresan bir takımız ne zaman ne yapacağımız hiç belli olmuyor.