Dersler boş geçiyor

Şaşkınız. Hepimiz önümüze bakınıyoruz. Moldova'nın Türkiye'yle 1-1 berabere kaldığı bir maçın ardından ne yazılabilir ki? Başarı herkesinse bu 'utanç' tablosunun da sorumlusu herkestir. Hareketli başlayıp ilk pozisyonları yaşadıktan sonra 12'de bir kaleci faciası yaşadık. Taçtan gelen topu Servet ıskaladı, Frunza dokundu ama Hakan o topu nasıl içeri aldı anlamak zor. Şaka gibiydi ama 1-0 yenik duruma düşmüştük. Son haftaların formda ismi Volkan varken Hakan formsuzluğunun istikrarındaydı. İstikrar adına başkaları (!) da vardı sahada. Ama 45 dakika içinde bir anlayış, bir düzen yoktu. Doldurt-boşalt pozisyonların dışında bir tek 44'te Gökhan'ın ciddi bir vuruşu vardı ancak Calancea başarılıydı. Gol sonrası panik, korku hissediliyordu. Arada belki Fatih Terim'in uyarısı belki futbolcuların kendilerine aynada bir bakmaları 'nispeten' hareket getirdi. Emre ve çıkana kadar Arda'nın toparlanması orta sahaya hareket, Ümit'in girmesi de ileriye ağırlık kazandırdı. Beklenen an 62'de oldu. Mehmet Topuz'un ortasını Ümit beraberliği getiren vuruşla noktalandırdı. Sonrası heyecan dolu dakikalardı. Ama 'panik' hep kendini gösterdi. Ve o gol çok sayıda pozisyonun ardından gelmedi.

TUNCAY'I KAYBEDİYORUZ!
Ve maç da 1-1 bitti. Bu skorun özrü olamaz. Kara bir gün oldu futbolumuz adına. Savunulacak hiçbir şey olamaz. Her şeyine sahip çıkılmaya çalışılan bir takımımız var. 'Terbiyesizlikleri' bile görmezden geliyoruz. Burnu havada bazı oyuncuklarımıza, onların kaprislerine gık çıkarmıyoruz. Söz onlara gelince ses çıkmıyor. Ama herkes işini yapmalı. Onların konuşacağı yer saha, ama ordan da ses çıkmıyor. Moldova'yı da sevindirdik. Daha kimleri sevindireceğiz bilinmez ama ülkemiz Malta, Moldova gibi sonuçların ardından çok üzülüyor. Hem de çok...Bu arada bir de dipnot olsun. Futbolumuz Tuncay Şanlı gibi çok önemli bir yeteneğini kaybetme yolunda. Eski Tuncay'ımız dünkü maçı tek başına koparırdı. Birileri bir şey yapmalı.