kapat
Üye OlÜye Girişi
Bugünkü SABAH Gazetesi
  |  Benim şehrim | 22 Eylül 2007, Cumartesi
Son Dakika
ARAYIN
Google
Google Arama
atv
Kanal 1
ABC
Cumartesi SABAH 
PROF. DR. BENGİ SEMERCİ

Okulda taciz ve zorbalık

Okullar açıldı. Okulda olabilecek birçok başarı ve sorun var. Bunların pek çoğu ailelerin aklına gelebilir. Oysa okulda taciz ve zorbalık, çoğu kez anlaşılmayan bir sorundur. Buna karşın zorbalığa hedef olan çocuklar için bu durum bir işkence olabilir. Okullarda şiddet (fiziksel veya psikolojik) düşünüldüğünden daha çok. Okullarda bazı çocuklar sosyal güçlerini, kendilerinden zayıf olan okul arkadaşları üzerinde kullanır. Bunun amacı, kendi güçlerini artırmaktır. Taciz ve zorbalık, çocuk yalnız olduğu zamanlarda daha çok uygulanır. Diğer çocuklar kendi başlarına gelmesinden korktukları için suçludan yana olmaktadır. Ayrıca bu durumda konuşmamakla kendilerini korumaktadırlar. Böylece zorbalık ve taciz sadece uygulayanı değil, tüm okulu etkilemektedir. Zorbalığı yapabilecek çocuklar, daha ilkokuldan tanınabilir aslında. Onlar çok küçük yaşlarda bile belirli çocuklara karşı çeteler oluşturup, sürekli uğraşacakları yeni çocuklar arayışına girerler. Bu rolü bırakmaları zor olur. Yükselmeyi ve gücü, zayıf olan öğrenciye fiziksel ya da psikolojik olarak zarar vermekle olanaklı görürler. Bu şekilde güç elde etmeyi, genellikle evde öğrenmişlerdir. Çünkü evde çoğunlukla fiziksel şiddetle disiplin görmekte, şiddet içerikli filmler izlemekte, oyunlar oynamaktadırlar. Kurbanlar ise kaygı ve çaresizlik içinde bu durumu kimseyle paylaşmamakta ve uzun süre zorbalığa maruz kalmaktadırlar. Okul onlar için giderek bir felaket yeri haline gelmektedir. Diğer çocuklar onlar yokmuş gibi davranmakta, arkalarından konuşmakta, zorbalığın şiddeti artmakta ve çocuklarla dalga geçmektedirler.

NASIL YARDIM EDİLİR?

Zorbalığı yenmenin en etkin yolu, güç kaynağını durdurmaktır. Ama etkilerini iyileştirmek uzun sürer. Zorbalığa uğrayan çocuklar, güven ilişkisi kurmakda zorluk çekerler. Başkalarına olduğu gibi, kendilerine de güvenleri azdır. Bu durumu erken dönemde durdurmak çok önemlidir. Bu görev, anne babalarla öğretmenlere düşmektedir. Öğretmen varlığını hissettirir ve tüm öğrencilere aynı şekilde davranırsa, öğrenciler de bazılarını grup dışına itmeye çalışmaz. Sınıfta küçültücü sözler kullanmamaları, zayıf öğrencileri sınıf içinde eleştirmemeleri yardımcı olur.

ÇOCUĞUNUZ NE DURUMDA?
Öğrenciler, bu durumu aileleriyle paylaştıklarında, suçlanacaklarından korkarlar. Ayrıca aileleri şikâyet ederse, taciz ve zorbalığın artma ihtimalini de düşünürler. Ailenin dikkat etmesi gereken şeyler vardır: Açıklanamayan nedenlerle okula gitme konusunda isteksizlik, korku ve kaygı, uyku sorunları, eşyalarında kaybolma ya da hasar. Bu durumdan şühelenince direkt sormak gerekmez. Ama çocuğa anlatması için ortam hazırlamak ve zaman tanımak gerekir. Öğrenince onun suçu olmadığını belirterek, çözüm arayın. Çocuğunuzun başını daha fazla derde sokmadan okulla konuşup, okulun tutumunu takip etmek gerekir.