Hayat öpücüğü: 3-0

Formsuz ve sakatlar ülkesinin tedirgin başlangıcını yaşadı millilerimiz. 7. dakikada Nihat'ın kaleci Fülöp tarafından kornere atılan pozisyonumuz bizim açımızdan hareketli geçecek bir görüntü verdiyse de, ilk yarıda kendine güvensiz, çekingen bir görüntü sergiledik. Bu dakikadan sonraki tek ve ciddi pozisyonumuz ilk yarının uzatmalarında kaleciyle teke tek kalan Tuncay'ın dışarı giden vuruşuydu. Bir yandan da çok ciddi açıklar veriyorduk. 12. dakikada Priskin ıskalamasa, 24. dakikada yine aynı futbolcunun vuruşunu Hakan kornere çelmese kalemizde golü görmek işten bile değildi. Servet-Emre ikilisi açıkçası güven vermezken, çabalayan isimler arasında Hamit öne çıkıyordu. Aurelio'nun gelişiyse kesin bir pozitif etkide bulunmuştu. Ama Milli Takım'a bir kıvılcım gerekiyordu. Bu kıvılcımı 59. dakikada Servet'in yatarak pozisyonunu önlediği Gera 64'te gerçekleştirdi. Pek de alışık olmadığımız bir şekilde saha içi bir gelişme lehimize oldu. Gera'nın kandırmaya yönelik hareketi Macaristan'ı 10 kişi bıraktı. Bu fırsat değerlendirilmeliydi. Nitekim de öyle oldu. İkinci yarıda geçmişi hatırlatan mücadelesiyle Tuncay takımı canlandırmaya başladı. Sonuçta 69. dakikadaki ortasını Gökhan golle sonuçlandırınca özlediğimiz bir tablo ortaya çıktı. Hemen 4 dakika sonra Emre Belözoğlu'nun şutunda top Aurelio'ya geldi. Belki de tüm Türkiye'nin "Gol olacaksa Aurelio da atsın" dediği oyuncumuz ülkeyi sevindirip, rahatlatan isim oldu. 64-73 arası maç da bitiverdi. Zaten maça 5 kişilik defans kurgusuyla başlayıp, golü düşünmeyen hatta 2-0'dan sonra bile ileri çıkmayan Macaristan karşısında millilerimiz al gülüm ver gülümle 90 dakikayı tamamlayıp, Malta'da solan umutları yeniden yeşertti. Uzatmalarda Halil ile gelen gol de gecenin yakışıklı finali oldu. Bundan sonraki dönemeçlerde millilerin yalnızca eksikleri tamamlaması yetmeyebilir. Biraz daha gayret ve istek kendini göstermeli.