Listeler ve gerçek

AK Parti kurulur kurulmaz iktidar oldu, üstelik hiç ummadığı kadar sandalye kazanarak.
Şimdi unuttuk ama seçime gittiğimiz ortam o zaman da bulanıktı.
Erdoğan'ın yasak tartışması, AK Parti'nin takiye yapıp yapmadığı konuşuluyordu.
Bu tartışmalar etkisini gösterdi ve liberal veya merkeze yakın birçok isim adaylık önerisini geri çevirdi.
Bunun sonucu AK Parti elindeki tüm adayları neredeyse listeye koydu. Bir önceki seçimde MHP'nin başına gelen AK Parti'nin başına gelmişti.
Aslında bu görev için yeterli deneyimi olmayan ve listenin 8'inci, 10'uncu sırasına konulan birçok isim kendini Meclis'te buldu.
Yine seçim olacak mı olmayacak mı, seçimden sonra darbe olur mu, AK Parti kapatılır mı tartışmaları var.
Üstelik listeler gündeme gelmeden önce yeni bir rüzgar esmiş, DYP ve Anavatan, Demokrat Parti çatısı altında birleşme kararı almıştı.
Yani merkez sağın muhtemel isimlerinin adresi burası olmalıydı.
CHP de miting rüzgarıyla kapısını sağın önde gelen isimlerine açtığı için AK Parti istediği adayları bulmakta zorlanabilirdi.
Ama öyle olmadı.
Merkeze gelmekte kararlı olan Erdoğan mevcut kadronun üçte birinden fazlasını budadı.
Oysa bunu yapmak kolay değildi.
Çünkü o kadro bütün kritik anlarda hiç yalpalamadan, fire vermeden Erdoğan ve Gül'ün arkasında durmuştu.
Ancak parti yönetimi siyasetin gerçeğine göre hareket etti ve merkez isimlere yer açmak için bir tasfiye hareketi gerçekleştirdi.
Böylesi kritik bir dönemde siyasete girme kararı alan bu isimler de takdiri hak etti bence.
Çünkü "Bana ne" deyip kenarda bekleyebilirlerdi ama ellerini taşın altına koydular.
Türkiye'de siyasetin normalleşmesi, AK Parti'nin tek bir görüşün egemenliği görüntüsünden çıkması açısından önemli bir gelişmeye tanık olduk.
Kendini değiştirme, yenileme gücüne ve iradesine sahip olduğunu gösteren AK Parti, demokratik sistemin ayakta kalması açısından da önemli bir adım attı.
CHP de büyük kentlerin endişeli sağ seçmenini kendine çekecek önemli adımlar attı.
Sonuç itibariyle Meclis'te kaç partinin olabileceği meçhuldür.
Ama yapılan bu hamleler iktidarla muhalefet arasında uçurum kadar oy ve sandalye farkı yaratmaya izin vermeyecek gibi görünüyor.
Bu çok önemli, çünkü sağlam bir muhalefet ve alternatif olmadan sistemi ayakta tutmak kolay değil.