 |  |
"İp niye kopmaz" ya da "zampok eyin pi"
Gerçekten de okullar olmasa, eğitimin sorunlarına ne kadar kolay çözümler üretilebilirdi. Gelenekler ve inançlar olmasa, gündemde başörtüsü sorunu mu bulunurdu? Askeri yönetim olsaydı, Hükümet ile Genelkurmay zıtlaşmaları mı yaşanırdı? ABD Irak'ta bulunmasaydı, Barzani böyle konuşabilir miydi? Osmanlı 1'inci Dünya Savaşı'nda yenilmeseydi, Kerkük ve Basra petrollerinin geliri bizim olmaz mıydı?
Aslında yurt ve dünya gerçeklerini yok saydığınız takdirde, iç siyaset de, dış politika da ne kadar kolay uğraşlar olurdu. Bu ancak şiirlerde mümkün olabilecek bir durum. Orhan Veli'nin "Masal"ını hatırlamaz mısınız?
"Çocuk gönlüm kaygılardan âzade,
Yüzlerde nur, ekinlerde bereket,
At üstünde mor kâküllü şehzade;
Unutmaya başladığım memleket.
Şakağımda annemin sıcak dizi,
Kulağımda falcı kadının sözü,
Göl başında padişahın üç kızı,
Alaylarla Kaf dağına hareket."
AMATÖR SİYASET
Siyasetin amatörleri, ona buna kızıp tepki koyulunca, sorunların özüne inildiğini zannederler. Eskiden İnönü'ye, Menderes'e, Demirel'e, Ecevit'e, Özal'a, Çiller'e kızılırdı. Birileri de cuntalar kurar ve "Bütün sorunları bir anda çözüme kavuşturmak mümkün" diye darbeler yaparlardı. Aradan geçen yıllar boyunca değişik iktidarları ve birkaç tane de askeri rejimi denerken, temel sorunlarımızı 20'nci yüzyıldan 21'inci yüzyıla çözümsüz olarak taşıdık. Güneydoğu, Kıbrıs, Ermeni iddiaları, ekonomik kalkınmışlık, laiklik ve benzer konular üzerindeki tartışmalar, aynı yoğunlukta sürüyor. Tek fark, şimdi bunların varlığı yüzünden Tayyip Erdoğan'a kızıyoruz.
Ancak eskisinden çok farklı bir dış konjonktür de oluşmakta çevremizde.
Örneğin Kuzey Irak'taki devletleşmeye giden Kürt oluşumunda, Türkiye'nin politikası, stratejik müttefik ABD'ye değil, ABD'nin stratejik düşmanları olan İran ve Suriye'ye daha fazla paralel.
Olaya bir başka açıdan bakarsanız, bölücü terör örgütü PKK'nın kurucusu ve ideologu Abdullah Öcalan'ın söylemleri, Kuzey Irak'taki Kürt oluşumunun lideri Mesud Barzani'nin söylemlerinden daha fazla Türkiye'nin resmi politikasına yakın. Ama bunları enine boyuna tartışmayı denerseniz, ya ceza yasaları ile karşı karşıya gelirsiniz, ya da genel toplum psikolojisinin karşısında tek başınıza kalırsınız.
SUSMAK DAHA İYİ
PKK terörü ile en sert ve fiili mücadeleyi verenlerden biri olan Mehmet Ağar'ın "Dağdakileri ovaya indirmenin yolunu bulmalıyız" içerikli sözleri bile, bazılarınca nasıl karşılandı? Kenan Evren bile şimdi bazılarınca "Bölücü" diye kınanmıyor mu? Veya İsmail Beşikçi'nin üzerinde 70 yılı aşkın bir mahkûmiyet taşıdığını bilmiyor musunuz?
Yani birinci mesele, Türkiye'nin temel sorunlarını tabulardan, yasaklardan arınmış biçimde özgürce tartışılabilmesi ve çözüm üretiminin sağlanmasıdır.
İkinci önemli mesele de, Türkiye'nin hem kendi çıkarlarını, hem de bölge ve dünya ülkelerinin çıkarlarını aynı metinde uzlaştırıp birleştirecek siyasi çözümler üretmesinin artık gündeme gelmesidir. Çünkü tek taraflı "Kırmızı Çizgiler" dünya konjonktürü ile çeliştikleri zaman morarıyorlar.
Bunları denemek yerine, çözümsüzlüğü kronik hale getiren resmi politikaların dışında bir şey söylediğiniz zaman ya "Hain" ya da "Rejim düşmanı" oluveriyorsunuz. Örneğin Kıbrıs'ın çözümsüz kalması halinde, Türkiye'nin AB üyelik projesinin rafta kalacağını herkes biliyor. Ama çözüm üretmeye kalkışıldığında da "Ver kurtulcu" olunuyor.
Tabii ki ülkenin bütünlüğü ve Türkiye mozaiğinin korunması, aklı başında olan her vatandaşın öncelikli meselesidir. Türkiye Cumhuriyeti'nin bir karış toprağının gözden çıkartılması bile, bizim önümüzdeki yüzyıllara dönük iddiamızı derinden yaralar.Toplumsal istikrarın ve güven ortamının temel öğesi, "Bütünlük"tür.
Ancak bu çağda çoğulculuk ve özgürlük, bütünlüğün de güvencesidir. Çağın hızla değişen koşullarına katı merkeziyetçi ve otoriter devletler dayanamıyor. Gerekli reformları ve çağa uyumu, ancak çoğulcu ve özgürlükçü demokrasiler gerçekleştirebiliyor.
Kısacası, Orhan Veli'nin "Masal"ı yerine Orhon Murat Arıbunu'nun "Zampok Eyin Pi" şiiri güncel dünya ve yurt koşullarının durumuna daha uygundur. Yani bazen "İp niye kopmaz"ı tersten de okumak gerekebilir:
"İki cambaz bir ipte oynamaz
Bir ipte bir sürü cambaz
Hilebaz, madrabaz, kumarbaz
İki cambaz bir ipte oynamaz
Bir ipte bir sürü cambaz
Ateşbaz, işvebaz, hokkabaz
İp niye kopmaz
Zampok eyin pi"
|
