 |  |
Solda ittifak
Çok merak ediyoruz; solda ittifak projeleri üretenler, model gösterdikleri İtalya Başbakanı Romano Prodi'nin başına gelenler için acaba ne düşünüyorlar?
Prodi geçen Nisan'da yapılan seçimlere partili (birçok partideki fraksiyonları da sayarsak 17 ortaklı!) ittifakla girdi. Solun en ucundan merkez sağa kadar her türlü renk vardı bu ittifakta: Troçkistler, muhafazakar komünistler, modern komünistler, yeşiller, sosyalistler, sosyal demokratlar, merkezciler, Katolikler...
Tabii bunca partiyi biraraya getirinceye kadar göbeğinin çatladığını söylemeye gerek yok. Düşünün; yuvarlak ifadelerde bile görüşbirliği sağlanaması nedeniyle şerhler, şartlar, dipnotlarıyla doldurulan ittifak protokolu 280 sayfayı buldu. Ayrıca birçok parti, iktidarda bile görüşlerine aykırı düzenlemelere ret oyu verecekleri uyarısını eklemeyi unutmadı.
Örneğin komünistler Afganistan'daki İtalyan birliğinin görevinin uzatılmasına karşıydı. Katolikler eşcinsel evliliğini yasallaştırmaya şiddetle karşıydı. Birkaç radikal sol parti Vicenza'daki (Kuzey İtalya) ABD üssünün genişletilmesine herşeyi göze alacak kadar karşıydı.
İşte bu koşullarda kurulan ittifak 9-10 Nisan 2006'daki genel seçimlerde Silvio Berlusconi'nin "Özgürlük Evi" ittifakını sadece 24 bin oyla geçerek iktidara geldi. Ama Berlusconi'nin kendisine yarayacağı hesabıyla seçim yasasında yaptığı değişiklik sayesinde mecliste rahat bir çoğunluk elde etti. Yasa sandıktan birinci çıkana 630 üyeli mecliste en az 340 milletvekili garantisi veriyordu. Böylece Prodi'nin ittifakı 60 sandalyelik çoğunluğun sahibi oldu.
Ancak senatoda durum farklıydı. Orada herkes gücü oranında temsil ediliyordu. O yüzden Berlusconi'nin ittifakını sadece 2 sandalyeyle geçebildi.
Prodi hükümeti kurma sürecinde de epey saç-baş yoldu. Her parti pastadan iri bir dilim istiyordu. Hepsine mavi boncuk dağıtma kaygısı işi çığırından çıkardı, başbakan yardımcıları, bakanları, bakan yardımcıları, devlet sekreterleri, müsteşarlarıyla 102 üyeli kabine doğdu! Dünya rekoru!
Bir de Türkiye'de düşünün!
İşte o ittifak ve hükümet, cicim aylarından sonra 14 Şubat'ta ilk ciddi sınavla karşı karşıya kaldı: Afganistan'daki İtalyan birliklerinin görev süresinin uzatılması için senatonun onayını istedi. Sonuç: 2 komünist senatör ret oyu kullandı, azınlıkta kalan hükümet düştü! Komünistler "Günahımız yok, bu konuda ret oyu kullanacağımızı kayda geçirmiştik" dediler; iyi mi!
Uzatmayalım; Cumhurbaşkanı Giorgio Napolitano'nun "Alternatif çözüm olmadığı" gerekçesiyle (Çünkü Berlusconi cephesinde de görüş ayrılıkları vardı, son seçenek olan seçimlerin yenilenmesine ise 2 yıl dolmadan meclis feshedilirse, erken ve kıyak emeklilik hakkını yitirecek olan milletvekilleri yanaşmıyorlardı) yeni hükümeti kurma görevini yine Prodi'ye vermesiyle, ittifak hükümeti şimdilik kurtuldu.
Ama nereye kadar? İtalyan basını "Yürüyen cenaze" dediği hükümete birkaç ay ömür biçiyor.
Malum; geçen Kasım'da Roma'ya gidip Prodi ile görüşen SHP lideri Murat Karayalçın, İtalyan modeli ittifakı Türkiye'de denemek istiyor. Bu amaçla CHP'ye çağrı üstüne çağrı yapıyor. Kendi ifadesiyle "14 yıldır iflah olmaz ittifak arayışçısı" olan Karayalçın'a göre, böyle bir birliktelik sola iktidar yolunu açacak.
Üç hafta önce Zonguldak'tan CHP'ye Son çağrısı"nda "Niyetin var mı yok mu" diyen soran Karayalçın'a Baykal yine yanıt vermedi.
Prodi'nin çektiği çileyi gördükten sonra hiç vermez! Doğrusu kimse de suçlayamaz.
|
