 |  |
Can kurtarmak
"Hız sınırını aşmayı alışkanlık haline getiren sürücü, ehliyetsiz ancak hız sınırına uyan sürücüden daha tehlikelidir."
Bu ifadeler, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun hasarlı bir trafik kazasıyla ilgili dün açıklanan kararında yer aldı. Kararda dava sanığının yasal hız sınırını bir yıl içinde 5 kez, hem de yüzde 30'un üstünde aştığı için ehliyetine el konulmuş bir sürücü olduğu belirtiliyor.
Yine dün Emniyet Genel Müdürlüğü, son bir haftada polis sorumluluk bölgesinde meydana gelen trafik kazalarında 48 vatandaşımızın can verdiğini açıkladı. Polise göre çok daha geniş olan jandarma sorumluluk bölgesindeki kazalarda ölenlerle bu sayının en az ikiye katlandığını söyleyebiliriz.
Trafiğe bir haftada en az 100 kurban daha... Çoğu direksiyon hâkimiyetini kaybetmek, virajı alamamak, hatalı sollama yapmak gibi aşırı hızdan kaynaklanan kazalar ve ölümler. Yazık.
Yazık, çünkü hiç değilse bazı araç türlerine hız sınırlayıcı cihaz kullanma zorunluluğu getiren Karayolları Trafik Yasası Değişikliği Tasarısı 28 aydır Meclis'te bekliyor. Milletvekillerimizin bu konudaki duyarlılıkları öylesine aşındı ki, (yoksa "Vicdanları nasırlaştı" mı dememiz gerekiyor?) Adalet ve Sanayi komisyonları henüz tasarıyla ilgili raporlarını bile hazırlamadılar.
CHP Konya Milletvekili Nezir Büyükcengiz'in ölümü, AK Parti Genel Başkan Yardımcısı Akif Gülle'nin ölümden dönmesi bile Meclis'i harekete geçirmeye yetmedi. Fahri Trafik Müfettişleri Derneği'nin kurucusu İhsan Memiş'in dediği gibi, "Trafik kazalarında TBMM de çok kurban vermesine rağmen, partiler faciayı seyretmekle yetiniyorlar ve cenazeleri buluşma yeri olarak görüyorlar."
Haydi yasama görevini savsaklıyor; hiç değilse yürütme birşeyler yapamaz mı? Ya da yapabileceği birşeyler yok mu? Olmaz mı? Buyurun size daha önce de biriki kez sözünü ettiğimiz Fransa'daki uygulamanın son bilançosu.
Chirac'ın en büyük gururu
Cumhurbaşkanı Jacques Chirac, 2002'de ikinci kez seçildikten hemen sonra trafik kazalarında can kaybını azaltmayı yeni dönemdeki üç büyük hedefinden biri ilan etti. Birkaç basit önlem alındı: Özellikle hız ve kırmızı ışık ihlallerinde sıfır hoşgörü göstermek, tüm karayollarını radarlarla donatmak, ehliyete el konulmasına gerekçe olacak ceza puanı limitini düşürmek. Bu önlemler çerçevesinde yollara 4 yılda 1250 radar -bu yıl 2 bine çıkarılacak- yerleştirildi. Bu, her sürücünün ayda ortalama 20 kez radar denetiminden geçmesi anlamına geliyor.
Sonuç: Trafik kazalarında 2002 yılında 7.700 olan ölü sayısı 2005'te 5.318'e, 2006'da ise 4.703'e düşürüldü.
Bir başka deyişle, 4 yılda 9 bine yakın (titiz hesaplamalarla elde edilen tam sayıyı vermemiz gerekirse, 8.851) hayat kurtarılmış oldu.
İşin sırrı? Çok basit. Sürücülerin jandarma korkusuna (şehirlerarası yollarda trafikten o sorumlu) bir de ehliyeti yitirme korkusunun eklenmesi sağlandı. Çünkü kimsenin gözünün yaşına bakmadan ehliyete el konabiliyor. Zaten rakamlar da bunu doğruluyor: 2000'lerin başında yılda ortalama 10 bin ehliyete el konulurken, bu sayı 2005'te 54 bine, 2006'da ise 68 bine yükseldi.
Fransızlar, Chirac'ın ikinci dönemindeki performansından pek hoşnut değiller ama bu konuda hakkını teslim ediyorlar.
8.851 hayat kurtarmak... Chirac için bundan büyük mutluluk olur mu?
Başbakan Erdoğan'a, İçişleri Bakanı Aksu'ya, tüm kabineye, iktidarıylamuhalefetiyle tüm Meclis üyelerine bir çağrımız var: Siz de böyle kutsal bir mutluluğu paylaşmak istemez misiniz?
|
