|
Pellegrinagio...
Papa geliyor.
Bizimkiler kaçıyor.
Bizimkiler zannediyor ki...
Papa onlara geliyor.
Halbuki, umurunda bile değil.
Aksine, çok mutlu oluyordur.
Çünkü...
Pellegrinagio.
İtalyanca bir kelime bu.
Nişantaşı kafelerinde bir bidon fiyatına içtiğiniz suyun markası değil.
Karıştırmayın.
Dini bir terim.
"Kutsal görev" manasında.
Papa, "pellegrinagio" için geliyor.
Meryemana, Ayasofya.
Meryemana'ya kimsenin itirazı yok.
Ama Ayasofya demek, kriz demek.
Papa'nın Ayasofya'da dua etmesi, Türkiye'nin morarması anlamına geliyor.
İşte, bizimkilerin kaçmasından bunun için çok mutlu oluyordur Papa.
Senelerden 67.
Aylardan Temmuz.
Papa 6'ncı Paul Türkiye'de.
Yine Ayasofya krizi var.
Dönemin Dışişleri Bakanı Çağlayangil...
Der ki...
"Siz bu işi bana bırakın."
Papa gelir Ayasofya'ya.
Müze gezecek güya...
Emrivaki niyeti belli.
İsa ve Meryem mozaiğini görür görmez, kendini yere bırakır. Şak diye...
Mermeri öper.
Tam istavroz çıkarıp, duaya başlayacak ki... Bir el, yerden kalkmasına yardımcı oluyormuş gibi, koluna girer.
Çağlayangil.
"Ekselansları" der...
Enteresan bir sıfattır bu. Çünkü, devlet başkanı sıfatıdır... Yani Çağlayangil, bir tek kelime ile demek istiyor ki, "sen burada papa değilsin kardeşim, Vatikan'ın devlet başkanısın, unutma."
Bir "rehber" edasıyla devam eder...
"Ekselansları, bildiğiniz üzere Ayasofya, yüce Atatürk'ün emriyle müzedir... Amacı gereği, bu müze de, dini vecibelerin yerine getirilmesi için uygun bir ortam değildir... Bir kez daha hatırlatmak isterim... Buyrun gezelim."
Papa mermeri öptüğüyle kalır.
Korsan ayin yapacak hali yok.
Kuzu kuzu gezmeye başlar.
Böylece kriz, tecrübeli bir diplomatın, zarif bir diplomatik manevrasıyla tatlıya bağlanır.
Hır çıkmaz.
E merak ediyorum.
Herkes toz olduğuna göre...
Benediktus'un koluna girip, nazik bir ifadeyle, kim "bir dakka arkadaş" diyecek?
Ben size söyleyeyim...
Bu kafayla gidersek...
Papa, Ayasofya'da şovunu yapar.
Bize de üstüne bir bardak San Pellegrino içmek kalır.
Soğuğundan.
|
