|
Tek başına bir kadın
Onlarınki büyük bir aşk hikâyesiydi. Kim ne derse desin, birbirlerine delice aşıktılar.
Gazetecilik hayatımın ilk siyasi röportajını Bülent Ecevit ile yapmıştım. Aktüel dergisinde, beraber küçücük bir fotoğrafımız yayınlanmıştı.
Babaannem fotoğrafı gururla kesip mutfağa asmıştı. Uzaktan duvar üzerinde küçücük bir leke gibi gözüküyordu.
Gazeteci büyükbabam ise daha çok sorularımla ilgileniyordu.
Söyleşinin üzerinde uzun uzun tartışmıştık.
Onları heyecanlandıran torunlarının ilk siyasi röportajı değildi kuşkusuz. Karşımda Ecevit vardı. Onların Karaoğlan'ıydı.
Ecevit çifti ile üç kez bir araya geldim. Üçünde de aralarındaki elektrik beni şaşırtmıştı. Bunca yıl, bunca yaşananlar... İnsan bir kişiyi nasıl aynı aşkla, aynı şekilde sever? Babaannem "Ne var bunda kızım, biz böyle gördük" diyordu.
Büyükbabamla her cuma gecesi el ele tutuşup Bostancı'daki Hatay Restoran'a, kendi deyimleriyle meyhaneye, kafa çekmeye gittiler. Büyükbabam bizi bırakana kadar her cuma, birbirleri için heyecanlanıp, süslendiler.
Onlar için Ecevit çiftinin aşkı normaldi benim için ise...
Hastalıklı, yapmacık, yalan...
Yıllar geçti. Yaklaşık 10 ay kadar önce Ecevit'le bir kez daha görüştüm. Zor yürüyordu. Bahçeye çıkarken sendeledi, koluna girdim. Rahşan Ecevit kıpırdamadan salonda oturuyordu. Kocasını benim önümde rencide etmek istememişti. Adeta "Bülent sağlıklı" demek istiyordu, içi hop hop hoplayarak.
Belki de bu yüzden o gece neler düşündüğünü merak ediyorum.
Bülent Ecevit'in gittiğini öğrendiği gece... Eşi, sevgilisi, aşkı, yoldaşı, kısaca her şeyi Rahşan Ecevit o gece ne yaptı?
Dün gazetecileri kabul ettiğinde son derece sakin gözüküyordu. Sanki hiçbir şey olmamış gibi, sanki Ecevit içeride yatıyormuş gibi.
Rahşan Hanım kocası hakkında yazılanları okuyacak, söylenenleri dinleyecek. Başsağlığı ziyaretlerini kabul edecek, mesajları alacak.
Cumartesi günü cenaze tam bir gövde gösterisine dönüşecek.
Ya sonra?
Sonra bir kadın, Rahşan Ecevit, tek başına, kocasıyla paylaştığı eve dönecek.
Sessizlikler içinde, belki karanlıkta oturacak.
İşte o an hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını fark edecek.
O an kimi kaybettiğini anlayacak.
Yine de kendini şanslı sayacak, böylesine bir aşk yaşadığı için.
Tıpkı babaannem gibi...
|
