|
Memleketin şiiri...
Önce Edirne'de 8 bebek öldü, hastane enfeksiyonundan... Bisküvi kolilerinde gömdüler.
senin dudakların pembe
ellerin beyaz
al tut ellerimi bebek
tut biraz...
Sonra Manisa'da 2 bebek daha öldü, doğar doğmaz... Bu sefer, zahmet edip, kantinden bisküvi kolisi getirmediler, ilaç kolilerinde gömdüler.
benim doğduğum köylerde
ceviz ağaçları yoktu
ben bu yüzden serinliğe hasretim
okşa biraz...
Ardından Kayseri'de 7 bebek daha... Aynı sebep.
benim doğduğum köylerde
buğday tarlaları yoktu
dağıt saçlarını bebek
savur biraz...
O kadar iyi önlem alındı ki hastanelerde... İstanbul'da 5 bebek daha öldü... Gene ilaç kolisi.
benim doğduğum köyleri
akşamları eşkıyalar basardı
ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem
konuş biraz...
Güneydoğu'da alt tarafı yağmur yağdı, 39 insanımız boğularak can verdi... 17'si bebek.
benim doğduğum köylerde
insanlar gülmesini bilmezdi
ben bu yüzden böyle naçar kalmışım
gül biraz...
Malatya... Devlet Ana'ya emanet edilen kimsesiz bebelerin kafaları paskalya yumurtası gibi birbirine tokuşturuldu çocuk yuvasında... İzledik çaresizce.
benim doğduğum köylerde
şimal rüzgarları eserdi
hep bu yüzden dudaklarım çatlaktır
öp biraz...
Bebeğe tecavüz ettiler. Katmerli utanıyorum. Benim doğduğum köyde çünkü. İzmir'de... Annesini de serbest bıraktılar. AB'ye uyum çerçevesinde...
sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin
benim doğduğum köyler de güzeldi
sen de anlat doğduğun yerleri
anlat biraz...
Anlatmak lazım... Unutmamak için.
Cahit Külebi'yi rahmetle anıyorum...
İlk nefeste ölen bebelerimizi de.
Bu memleketin, görevini layıkıyla yerine getiren çok değerli yöneticilerini de, siz anarsınız artık.
|
