 |  |
 |
|
Cemaatler Cumhuriyet'le yeraltına indi...
MEHMET AYDIN.
Şimdi Diyanet'ten Sorumlu Devlet Bakanı olan Prof. Dr. Mehmet Aydın, siyasete girmeden önce, Radikal'de Avni Özgürel'e verdiği demeçte cemaatler hakkında şu yorumu getirmişti:
- Modernite bir manada globalleşmedir . Bu bireysel durumları, varoluşu hesaba katmayan bir soyutluğu da getiriyor. İnsanı iç dünyasında yalnızlığa itiyor. Kalabalık içinde yalnızlaşan insan kendisi gibi düşünenlerle, kendisinden daha iyi düşündüğüne inandıklarıyla, sıkıntısını paylaştıklarıyla birlikte olma eğilimine giriyor. Bunun mutlaka dini çerçeve içinde olması gerekmiyor. Onun için modernite cemaatleri ortadan kaldırmıyor aksine çeşitlendirip büyütüyor.
- Cemaatler, Muhammed İkbal' in 1930' larda belirttiği şekliyle kendi kendilerini yenileyemediler; bilgi ve tasavvufi teknikler bakımından...
Bizde de yenileşmemiş bilgi ve tasavvufi çerçeveyle cumhuriyete girdiler, kapandılar. Yeraltına girdiler. Yeraltında zenginleşmedi, kendini koruma mekanizması sonucu bir oranda radikalleşti. Meydan boşluğu fırsatçılara imkan verdi. Tarikat göz önünde olsa bilenler kötüyü yakalar, bilmeyen ondan öğrenir. Ama gizlilik kötünün yakalanmasına engel oldu, polisiye olaylar vesilesiyle insanlar pek çok kişinin canı yandıktan sonra durumdan haberdar oldu.
- Aklı başında insanlar tanıyorum, 'senin intisap ettiğin şeyhin şu şu görüşleri yanlış' dediğimde gözleri yaşarıyor, 'ona da bağlanmazsam ne yapacağım' diyor. Açıkçası bu tavır, Kuran müminine yakışmayan bir haleti ruhiye.
Bir taraftan bilgi ürettiklerini söylüyorlar ama öbür taraftan o bilgiyi tartıştırmıyor, yaşa ve gör diyorlar.
- Şeyh olarak bilinenlerden bir kısmının ciddi ruhsal sıkıntıları var. Ona bağlı olan üniversite mezunu insanlarla bile bunu tartışamıyorsunuz. Yakından tanıdığım birinden ağabey diye bahsettiğim için hayli tarize uğradım. Sıradan bir adamdan bahsediyorum diye. Kişilerin kendisi buna sebep oluyorsa o da vebaldir bence. İrşat konumunda olanların bir kısmı eski dostlarından uzak durur. Bunun sebebi eski tanıdıklarının ona hazret, şeyhim, efendi, hocam diye değil ismiyle hitap etmeye eğilimli olmasıdır. Çevrelerindeki insanların bu seküler sözcükleri duymasını istemezler.
|
